Library
ચંચલ પ્રેમસુખ
ચંચલ પ્રેમસુખ
કટાક્ષમાં ફીક્કાશ કે અવકૃપા શબ્દમાં,
વા ભ્રાન્તિ માત્ર એવી સ્નેહી હ્રદયમાં-
ન્હાના આવા સબબથી દિલ પ્રેમી, અરે ! લડે !
નિર્મલ વાતાવરણમાં નૌકા ચાલ્યું સિન્ધુ :
તરંગ ઘન તોફાનમાં નડ્યાં ન ડૂબ્યું કિન્તુ :
પણ શાન્ત નભ જ્યારે હતું બેઠું જઈ તળે !
જરા વારમાં કસેલું દિલ આમ જ ફીટી પડે !
જે હરદમ હતું ગમીના વખ્તમાં પ્રેમી ખરે !
હા! જે ડગતો ના જરી વાઝોડામાં પ્રેમ,
ફુંકે ઉડ્યો તૂટી પડ્યો ફુટે સીસો જેમ !
ચીરો શબ્દો ક્રૂરથી પડ્યો પ્રેમમાં જેહ,
ક્રૂરતર વાક્યો વરસશે મ્હોટો કરવા તેહ !
તારામૈત્રી જે જામતી પ્રેમી નયનની
માધુર્ય તે ઉડી જાશે નેત્રપાતથી !
પુષ્પાવલિ દીપાવતી પ્રેમબોલ જે,
છૂટી જશે: તૂટી જશે: વિખરાઈ પડશે તે !
મુક્તાહાર તૂટી પડ્યે મોતીડાં પડી જાય:
પ્રીતિ સરસર સરી જશે તેમ જ દિલથી હાય !
પ્રીતિલથબથ જે હતાં ભોળાં હૈયાં નેક,
વાદળ વિખરાયાં સમાં છૂટાં બનશે છેક !
હાસ્યનદનું નાચતું ઝરણ ગિરિ પરે:
અખૂટ ને અમાપ દિનરાત જલ ઢળે:
વહ્યુ: ગયું: ફાંટા પડ્યા: રણમાં ગયું સમાઈ !
નાચવું, હસવું, ઘુઘરવું સર્વે રહ્યું છૂપાઈ !
તેમ દોર પ્રેમ-સ્નેહ-પ્રીતિનો તૂટ !
ન્હાન સુના સબબથી દિલ પ્રેમી કલહ કરે !
સુખ જેનો દુ:ખ અન્ત છે તેને ઇચ્છે કોણ ?
ગ્રન્થિ જે પલપલ તૂટે તે પર નાચે કોણ ?
અનન્ત કાલ ઘોરવું અન્ધકારમાં,
પણ ન મોહ ન માનવો ચપલ જ્યોતિમાં !
તેજસ્વી સૌ ઉપટશે કાચા રંગ સમાન!
વધુ તેજસ્વી વધુ ચપલ વિજળી તેનું પ્રમાણ !
મિષ્ટ સૌ પેદા થયું પ્રેમસૃષ્ટિમાં !
હાથમાંથી મિષ્ટતમ થતાં ઉડી જવા !
ઉલ્લસિત ને સુખમગ્ન ના મુખમુદ્રા તુજ રાખ,
કેમકે ભય આવે હજુ લપતો જાણે વાઘ !
તુજ નેત્ર ભ્રૂ પૂર્ણાનન્દમાં ડૂબી જશે,
કે તુર્ત ગમગીની તને સાહી લઈ જશે !
તિમિર દીપ પાછળ રહ્યું, કિરણ પુઠે રહી જાય !
તેમ સર્વ સુખ શાન્તિમાં ભય દુ:ખ સાથે જાય !
તે સૂચવે પ્રેમાનન્ધને "તુજ સુખ ઉડી જશે."
જ્યારે પ્રેમી બિચારો સુખરેલમાં હશે !
તો ઉલ્લસિત સુખમગ્ન ના મુખમુદ્રા તુજ રાખ,
કેમકે ભય આવે હજુ ઉડતો જાણે બાજ.
તુજ નેત્ર ભ્રૂ પૂર્ણાનન્દમાં ડૂબી જશે,
કે તર્ત ગમગીની તને સાહી ગળી જશે !
અરે! અરે આવાં હશે વિધિનાં ક્યમ નિર્માણ?
પ્રિયતમ, મધુતમ, મંજુતમ અતિ વેગે ઉડી જાય !
સુવર્ણરંગી ભભક સુખ પાંખ પર ચડે,
કે પળ એકમાં પ્હોળી કરી આકાશ્માં ઉડે !
જનનયને અશ્રુ મૂકી ધોતાં કૂંળા ગાલ,
નિજ સુરંગ સંકેલી લે રૂડું અમ્બુદચાપ !
તેમ દુર્વહ દુ:ખઅંડ સેવવા મૂકી,
સુખ દૃષ્ટિ બહાર જાય ફરી મળે નહીં !
તો ઉલ્લસિત સુખમગ્ન ના મુખમુદ્રા તુંજ રાખ,
કેમકે ભય આવે, અરે! છુપતો જાણે સાપ !
તુજ નેત્ર ભ્રૂ પૂર્ણાનન્દમાં ડુબી જશે,
કે તુર્ત ખેદ, દુ:ખ, શોક લઈ તને જશે !
