આખરે તો એ માણસ છે ને

એક જ સમયે પ્રેમ અને નફરત બંને કરે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

પ્રેમમાં મરી પણ જાય અને મારી પણ નાખે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

પોતાની ભૂલો માટે વકીલ અને બીજાની ભૂલો માટે જજ બની જાય, આખરે તો એ માણસ છે ને.

મળવા પર ખુશી મનાવે અને ગુમાવ્યાનો રંજ પણ રાખે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

સ્વજનોની રક્ષા માટે હિમશીલા જેવો સખત બની જાય છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

અને એ જ સ્વજનો માટે લાગણીનું અવિરત ઝરણું પણ વહાવે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

બાળક સાથે રમતા પોતાનું બાળપણ ફરીથી જીવે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

જીવનની સમી સાંજે હવે એ થાકે પણ છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

નિષ્ફળતા અને સફળતા બંને પચાવી જાણે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

સુખ હોય કે દુઃખ બંનેમાં આંખોને છલકાવી દે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

પોતાના દુઃખ ને છુપાવી હોઠ પર સ્મિત મલકાવી દે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

પ્રદુષિત હવાની વચ્ચે ભીની માટીની સુગંધને માણી લે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

અહમનાં દરિયા પર સ્વાભિમાનની નાવ તરાવી પણ દે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

ક્યારેક પોતે માત ખાય તો ક્યારેક બીજાને માત આપે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

રાતના અંધારામાં ક્યારેક ઓશિકા સાથે વાત લે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

ક્યારેક સમજની બહાર તો ક્યારેક ખૂબ સરળ બની જાય છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

ક્યારેક બીજા પર તો ક્યારેક પોતાની જાત પર હસી લે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

ક્યારેક પોતાની લાગણીઓને હૃદયમાં જ ધરબાવી દે છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

ક્યારેક અગણિત આવરણોથી ઢંકાયેલો તો ક્યારેક અનાવૃત થઈ જાય છે, આખરે તો એ માણસ છે ને.

વર્ષો જૂની વાત યાદ રાખે અને બે ક્ષણ પહેલાની વાત ભૂલી પણ જાય, આખરે તો એ માણસ છે ને.

થોડો લાલચુ, થોડો સંતોષી, થોડો સંવેદનશીલ તો થોડો પાષાણહૃદયી,

થોડો સારો તો થોડો ખરાબ, જેવો છે એવો પણ, આખરે તો એ માણસ છે ને.