பேய் பிடித்த இடம்

இனிமையான காலநிலை காரணமாக கோயம்புத்தூர் மட்டுமே அமைதியான மாவட்டம் என்பதை நம்மில் பலருக்குத் தெரியும். ஆனால், இது சரவணம்பட்டி என்ற ஆபத்தான இடத்தையும் கொண்டுள்ளது. விசுவசபுரம்-சரவணம்பட்டி சாலைகளுக்கு அருகிலுள்ள இடத்தில் ரத்னகுரு பொறியியல் கல்லூரி என்ற கல்லூரி கட்டப்பட்டது.

 இதைச் சொல்ல பலர் பயன்படுத்துகிறார்கள், கல்லூரி பேய் மற்றும் இரவு நேரங்களில் இரவு 10 மணி முதல் மாலை 3 மணி வரை கூர்மையாக, அந்த இடத்தில் சில அமானுட நடவடிக்கைகள் இருப்பதாக அந்த இடம் கூறப்படுகிறது. கல்லூரி வளாகத்தை சுற்றி பேய்கள் சுற்றுவதாகவும் கூறப்படுகிறது.

 இருப்பினும், கல்லூரி டீன் மற்றும் சில மூத்த பெரும்பாலான ஆசிரியர்கள் இதை நம்பவில்லை மற்றும் சில கல்லூரி மாணவர்கள் வதந்திகளை உருவாக்கியதற்காக இடைநீக்கம் செய்யப்பட்டனர். ஆனால், பின்னர், கல்லூரி டீன் தானே நேரங்களை மாற்ற முடிவு செய்கிறார், அவரது சொந்த கல்லூரி ஆசிரியர் இரவு 7:00 மணிக்கு பேய்களைப் பார்க்க அஞ்சினார்.

 கல்லூரி வளாகத்திற்கு வெளியே பத்திரங்கள் இறுக்கப்பட்டு கல்லூரியின் நேரம் காலை 9:00 மணி முதல் மாலை 5:30 மணி வரை மாற்றப்பட்டது. சில நாட்களுக்குப் பிறகு, கல்லூரியில் உள்ள பேய்கள் சில நேரங்களில் அண்டை உள்ளூர் மக்களை அச்சுறுத்தத் தொடங்குகின்றன, இது அவர்களுக்கு நிறைய அஞ்சுகிறது.

 இனிமேல், மக்கள் எச்சரிக்கையாகி, கல்லூரி மாணவர்களிடமும், இளைஞர்களின் குழுவினரிடமும் கவனமாகவும் எச்சரிக்கையாகவும் இருக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறார்கள், மேலும் இரவு நேரங்களில் கல்லூரிக்குச் செல்ல வேண்டாம் என்று கேட்டுக்கொள்கிறார்கள், அவர்களின் விளையாட்டுத்தனமான அணுகுமுறை மூலம்.

 இருப்பினும், சஞ்சய், ரிஷி, அகில், ஷியாம் மற்றும் சாய் ஆதித்யா ஆகியோரைக் கொண்ட 2 ஆம் ஆண்டு கல்லூரி மாணவர்களின் குழு இதை நம்பவில்லை, அதற்கு பதிலாக, இது ஒரு வேடிக்கையான கதை என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள்.

 "ஏய் கனா. இது என்ன வேடிக்கையான நம்பிக்கை? இது முன்னர் வெளியான காஞ்சனா 3 ஐ விட நகைச்சுவையானது" என்றார் அகில்…

 "ஆமாம் நண்பர்களே. அகில் சொன்னது மட்டுமே சரியானது! சிலர் இந்த வகை வேடிக்கையான கதைகளால் நம்மை முட்டாளாக்குகிறார்கள் என்று நினைக்கிறேன், அதனால் நாங்கள் இரவு நேரங்களில் செல்ல மாட்டோம்" என்றார் ரிஷி…

 "வா, டா. நாம் செல்லலாம். இருக்கலாம், அது ஒரு உண்மையாக இருக்கலாம் அல்லது அது ஒரு வதந்தியாக இருக்கலாம். அந்த விஷயங்களை நாம் ஏன் தொந்தரவு செய்ய வேண்டும்?" கேட்டார் ஷியாம்…

 "சஞ்சய். அந்த மக்கள் அதைச் சொல்கிறார்கள், அந்த இடம் பேய், சரி. நாங்கள் ஏன் கல்லூரிக்குள் சென்று அதைச் சரிபார்க்கக்கூடாது?" என்று சாய் ஆதித்யாவிடம் கேட்டார்.

 "ஆமாம். அவர் சொல்வது சரியானது? நாங்கள் ஏன் கல்லூரிக்குச் சென்று சோதிக்கக்கூடாது?" சஞ்சய் கேட்டார்…

 "சரி. கல்லூரிக்குள் சென்று அந்த இடத்திற்குள் பேய் இருக்கிறதா இல்லையா என்று சரிபார்க்கலாம்" என்றார் ஷியாமும் அகில்…

 அவர்கள் அனைவரும் அந்தந்த வீட்டிற்குச் செல்கிறார்கள். ஐந்து பேரும் புத்திசாலித்தனமான மற்றும் புத்திசாலித்தனமான கல்லூரி மாணவர்கள், பி.எஸ்.ஜி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரியில் படிக்கின்றனர். அனைவரும் நடுத்தர குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். அந்த தோழர்களுக்கெல்லாம், அகில் மற்றும் ஷியாம் பிரபலங்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் பையன்களுக்கு படிப்பிலும், சிந்தனையைத் தூண்டும் துறைகளிலும் நிறைய உதவினார்கள்…

 அவர்கள் ஒரு வலுவான மற்றும் அடர்த்தியான நண்பர்களாக மாறியதால், பையனின் பெற்றோர் அவர்களை மகிழ்ச்சியாக வாழவும் அமைதியான வாழ்க்கை முறையைப் பெறவும் அனுமதிக்கிறார்கள். இறுதியாக, சஞ்சய் கல்லூரிக்கு வருகை தரும் திட்டத்துடன் வருகிறார்.

 இருப்பினும், அவர்களின் பெற்றோருக்கு பயந்து, அவர்கள் பயப்படுவதைத் தடுக்க அவர் முடிவு செய்கிறார். இனிமேல், அவர் தனது நண்பர்களைக் கூறும்படி கேட்டுக்கொள்கிறார், அவர்கள் குழுப் படிப்புகளுக்குச் செல்கிறார்கள், அதற்கு தாமத நேரங்கள் ஆகலாம், அதற்காக அனைவரும் கல்லூரிக்கு வர ஒப்புக்கொள்கிறார்கள் மற்றும் நிர்வகிக்கிறார்கள்.

 "நண்பர்களே, கல்லூரி நுழைவுக்கு முன்னால் பாதுகாப்பு நிற்கிறது. எனவே, அவர் எங்களுக்கு எதிராக சந்தேகிக்கப்பட்டால் நாங்கள் பிடிபடக்கூடும். வளாகத்தின் பின்தங்கிய பக்கமாக கல்லூரிக்குள் நுழைவோம்" என்றார் அகில் மற்றும் அனைவரும் அந்த இடத்தின் வழியாக செல்ல ஒப்புக்கொள்கிறார்கள் .

 அவர்கள் படிகள் வழியாக தங்கள் அடியை எடுத்துக்கொள்கிறார்கள், அங்கு அகில் 1 முதல் 15 வரையிலான படிகளைக் கணக்கிட்டு பின்னர், வேதியியல் ஆய்வகத்திற்குள் நுழைகிறார், அங்கு அவர்கள் குழாய் திறந்து அதை சாதாரணமாகக் காண்கிறார்கள். பின்னர், அவர்கள் மீண்டும் பயோ-மைக்ரோ ஆய்வகத்தில் நுழைகிறார்கள், அங்கு அவர்கள் ஒரு மனித மண்டை ஓட்டைப் பார்க்கிறார்கள். இரவு 10:00 மணி முதல் பிற்பகல் 2:00 மணி வரை அவர்கள் இடங்களைச் சரிபார்க்க மூன்று முதல் நான்கு மணி நேரம் ஆகிவிட்டது.

 எல்லாமே அவர்களுக்கு நன்றாக இருப்பதாகத் தெரிகிறது, பின்னர், அவர்கள் கடைசியாக குளியலறையை தங்கள் கடைசி கட்டமாக சரிபார்க்க முடிவு செய்கிறார்கள். அதற்கு முன், அகில் கூறுகிறார், "இந்த இடத்தில் எதுவும் அஞ்சக்கூடாது என்று கூறப்படவில்லை. ஆனால், ஒரு இறுதி கட்டமாக, இந்த குளியலறையையும் சரிபார்க்கலாம்"

 "சரி டா" என்றார் சஞ்சய்…

 இருப்பினும், அவர்கள் கால்களை குளியலறையின் நுழைவாயிலில் வைக்கும் போது, அனைவரும் தங்கள் மனதில் தெரியாத பயம் இருப்பதால், அனைவரும் தங்கள் படியை பின்னோக்கி எடுக்கிறார்கள். முதலில் யாருடன் குளியலறையில் நுழைய வேண்டும் என்று ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்ட பிறகு, அகில் தன்னார்வத் தொண்டு செய்து குளியலறையில் நுழைகிறார். 10 நிமிடங்கள் கழித்து அதிகாலை 3:00 மணிக்கு, அவர் குளியலறையிலிருந்து வெளியேறுகிறார்.

 இருப்பினும், அவரது முகம் வியர்த்தது மற்றும் அவர் முற்றிலும் பயப்படுகிறார்.

 "என்ன நடந்தது டா, அகில்?" என்று சாய் ஆதித்யாவிடம் கேட்டார்.

 "எதுவும் நடக்கவில்லை டா. வாருங்கள். எங்கள் வீட்டிற்கு செல்வோம். இது ஏற்கனவே அதிகாலை 3:00 மணி!" என்றார் அகில்

 ஷியாம், சஞ்சய், சாய் ஆதித்யா மற்றும் ரிஷி ஆகியோர் அகிலிடம் பின்னர் காலையில், காலையில், சம்பவங்கள் குறித்து விசாரிக்க முடிவு செய்கிறார்கள்.

 இருப்பினும், அடுத்த நாள், அகிலின் தாய் அன்னபூரணி நால்வரின் வீட்டிற்கு வருகிறார், அங்கு அவர் அகிலைப் பற்றி விசாரிக்கிறார், ஏனெனில் நேற்று முதல் காணவில்லை.

 ஆரம்பத்தில், தோழர்கள் அகிலின் தாயிடம், அவர் தனது வீட்டிற்கு வந்து தூங்கினார் என்று கூறினார். அவர்கள் கல்லூரிக்குச் சென்றிருக்கலாம் என்று சொன்னார்கள்.

 இருப்பினும், பின்னர் அஞ்சப்பட்டவர்களில் ஒருவரான ரிஷி நேற்று நடந்த முழு சம்பவங்களையும் வெளிப்படுத்தி, தனது (அகிலின்) தாயிடம், அவர்கள் கல்லூரிக்குச் சென்றதாகக் கூறுகிறார்.

 அகிலின் தாய் ஆரம்பத்தில் தோழர்களைத் திட்டுவார், அவர்களுடைய விளையாட்டுத்தனமான செயல்களால் இப்போது ஏற்பட்டுள்ள குறைபாடுகளை அந்த நபர்களிடம் கூறுகிறார். பின்னர், அவர்கள் அனைவரும் கல்லூரி முதல்வரை சந்தித்து, நடந்த அனைத்தையும் நேற்று வெளிப்படுத்தினர்.

 இதைக் கேட்டு அதிபர் கோபமடைந்து கல்லூரி பாதுகாப்பைக் கூப்பிடுகிறார், அவர் மிகவும் கவனக்குறைவாக இருப்பதற்காக கடுமையாக திட்டுகிறார். அவர் அகிலின் தாய்க்கு ஒரு நிபந்தனை விதிக்கிறார், இந்த இளைஞர்கள் கல்லூரிக்கு சட்டவிரோதமாக நுழைந்ததற்காக அவர்கள் குற்றவாளிகளாக இருப்பார்கள், இதை அவர் ஏற்றுக் கொண்டால் மட்டுமே, அவர் ஒரு தேடலை நடத்த அனுமதிப்பார்.

 அவள் ஒப்புக்கொள்கிறாள், அவர்கள் அனைவரும் கல்லூரியில் ஒரு தேடலை நடத்தத் தொடங்குகிறார்கள். அந்த நேரத்தில், ஆதித்யா படிகளைக் கவனித்து, தாழ்வாரத்தில் 8 படிகள் மட்டுமே இருப்பதை அறிகிறான். இனிமேல், அவர் கல்லூரி மாணவர்களில் ஒருவரை அழைத்து, "ஏய். இந்த நடைபாதையில் எத்தனை படிகள் உள்ளன?"

 "தம்பி. எட்டு படிகள் மட்டுமே உள்ளன" என்றார் மாணவர்.

 "எத்தனை ஆண்டுகளாக, நீங்கள் இந்த கல்லூரியில் படிக்கிறீர்கள்?" என்று கேட்டார் ஆதித்யா.

 "நான் இந்த கல்லூரியில் இரண்டு வருடங்கள் படித்து வருகிறேன், கல்லூரி துவங்கிய உடனேயே சகோதரர்" என்று மாணவர் கூறினார்.

 "சரி. நன்றி" என்றார் ஆதித்யா, அவர் தொடர்ந்து தனது நண்பர்களுடன் கல்லூரிக்குச் சென்றார்.

 மைக்ரோ உயிரியல் ஆய்வகத்தில் மண்டை உடைந்து கிடப்பதைக் கவனித்த தோழர்களே மேலும் அதிர்ச்சியடைந்துள்ளனர், அங்கு அவர்கள் நேற்று வந்திருக்கிறார்கள்.

 "ஏய். இந்த மண்டை ஓடு எப்படி உடைந்திருக்கலாம்? இந்த அதிபரைப் பற்றி நினைக்கும் போது நான் சிறுநீர் கழிக்கக்கூடும் என்று நினைக்கிறேன். அவர் ஏற்கனவே நம்மீது கோபத்தில் இருக்கிறார்" என்றார் ரிஷி.

 "ரிஷி, உங்கள் வாயை மூடு. ஏற்கனவே நாங்கள் ஒரு பரிதாபகரமான சூழ்நிலையில் இருக்கிறோம். நீங்களும் இப்போது எங்களை பயப்பட வைக்கிறீர்கள்" என்றார் சஞ்சய்.

 பின்னர், அவர்கள் தொடர்ந்து வேதியியல் ஆய்வகத்திற்குள் நகர்கின்றனர், அங்கு அதிபர் தண்ணீர் குழாயைத் திறக்கிறார், அவர் இரத்தத்தைப் பார்த்ததும், அவர் பின்வாங்கினார், ஆதித்யா கேட்கிறார், "ஏய். நாங்கள் இந்த குழாய் திறந்தபோது, தண்ணீர் மட்டுமே வருவதைக் கண்டோம். ஆனால், ரத்தம் எப்படி வரலாம் டா? "

 "நான் நினைக்கிறேன், எங்கள் மக்கள் சொன்னது மட்டுமே சரியானது, டா. இந்த கல்லூரியில் ஏதோ அமானுஷ்யமானது" என்றார் சஞ்சய்.

 பின்னர், தோழர்களே ஒரு கல்லூரி துப்புரவாளர் ஆய்வகத்தை சுத்தம் செய்வதைக் கண்டனர். இதைப் பார்த்த அதிபர், அவளிடம், "நீ ஏன் இந்த ஆய்வகத்தை சுத்தம் செய்கிறாய், மா?"

 "ஐயா. யாரோ ஒரு ரசாயனம் ஆய்வகத்தில் நழுவப்படுவதைக் கண்டார், எனக்குத் தகவல் கொடுத்தார். இனிமேல் நான் அதை சுத்தம் செய்கிறேன்" என்றார் துப்புரவாளர்.

 "சரி. தொடருங்கள்" என்று அதிபர் சொன்னார், அவர் அந்த நபர்களை முறைத்துப் பார்த்தார்.

 எல்லா இடங்களிலும் தேடியபின், மீதமுள்ள இடம் குளியலறை மட்டுமே. இப்போது கல்லூரி முதல்வர் கூறுகிறார், "மேடம். நாங்கள் உங்கள் மகனை எல்லா இடங்களிலும் தேடினோம். ஆனால், அவர் எந்த இடத்திலும் காணப்படவில்லை. இனிமேல், இந்த குளியலறையிலும் தேடுவோம் மாம். ஏனென்றால், மீதமுள்ள ஒரே இடம் இந்த குளியலறை "

 அவர் வந்து குளியலறையில் ஒரு தேடலை நடத்துமாறு பாதுகாப்பைக் கேட்கிறார். எல்லா குளியலறைகளையும் தேடியபின், பாதுகாப்பு நான்காவது குளியலறையில் நுழைகிறது, அங்கு அவருக்கு ஒரு துர்நாற்றம் வீசுகிறது.

 அவர் இரத்தக் கறைகளைப் பார்த்து, அச்சத்து, வியர்த்துக் கொண்டு, அதிபருக்குத் தெரிவிக்க விரைந்து செல்கிறார்.

 "ஐயா. ஒரு பையனின் தலை மற்றும் உடல் முறுக்கப்பட்டிருக்கிறது, அது நான்காவது குளியலறையில் நிறைய இரத்தக் கறைகளுடன் கிடக்கிறது" என்று பாதுகாப்பு கூறினார்.

 "என்ன?" கல்லூரி முதல்வர் மற்றும் அவர்கள் கல்லூரிக்குள் நுழைகிறார்கள், அதே நேரத்தில் அகிலின் தாயார் அதிர்ச்சியைத் தாங்க முடியவில்லை.

 அகிலின் நண்பர்கள் அதை உணர்ந்தார்கள், அவர்கள் ஒரு விளையாட்டுத்தனமான அணுகுமுறை காரணமாக ஒரு பெரிய தவறு செய்திருக்கிறார்கள் மற்றும் அவர்களின் செயல்களுக்கு வருத்தப்படுகிறார்கள்.

 "இப்போது, நீங்கள் நண்பர்களை உணருகிறீர்களா? உங்கள் விளையாட்டுத்தனமான அணுகுமுறையால், நீங்கள் உங்கள் நண்பரை இழந்துவிட்டீர்கள். அதற்கு நீங்கள் பணம் செலுத்த முடியுமா?" என்று முதல்வர் கேட்டார்.

 "நாங்கள் ஒரு பெரிய தவறு செய்துள்ளோம் ஐயா. தயவுசெய்து எங்களை மன்னியுங்கள் ஐயா" என்றார் அதித்யா மற்றும் ஷியாம், அதிபரின் காலில் விழுந்து, அவர் அனுதாபத்தினால் தோழர்களை மன்னிக்கிறார்.

 பெரியவர்களின் வார்த்தைகளை நாம் நம்ப வேண்டும், அவர்கள் சொல்வது சரியா அல்லது தவறா என்று ஆராய்ச்சி செய்யக்கூடாது என்பதை தோழர்களே புரிந்துகொள்கிறார்கள். அவர்கள் அகிலின் தாயிடம் மன்னிப்பு கேட்கிறார்கள், அவர்களை மன்னித்து, அந்த நபர்களை தங்கள் வாழ்க்கையில் முன்னோக்கி நகர்த்த அனுமதிக்கிறார்கள், நண்பர்களும் அகிலின் புகைப்படத்திற்கு மன்னிப்பு கேட்கிறார்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் அதை உணர்ந்ததால், அவர்கள் அகிலின் மரணத்திற்கு ஒரு காரணமாகிவிட்டார்கள்…

 முற்றும்………