காதல்: ஒரு மறக்கமுடியாத பயணம்

"ஆரம்பத்தில் நமக்கு மகிழ்ச்சியைத் தரும் அன்பு நம்மிடமிருந்து விலகிச் செல்லும்போது நமக்கு நிறைய வேதனைகளைத் தருகிறது." மனச்சோர்வடைந்த மற்றும் குடிபோதையில் இருந்த ஹரிஷைப் பார்ப்போம், அவர் என்ன செய்கிறார் என்பதைக் கவனிப்போம்…

 குளிர்ச்சியைத் தக்க வைத்துக் கொள்வதற்காக, ஹரிஷ் கருப்பு சட்டைக்கு பதிலாக ஒரு ஸ்வெட்டர் அணிந்துள்ளார், மேலும் கோயம்புத்தூரில் குளிர்காலமாக இருந்ததால், கடுமையான குளிர்ச்சியால் அவரது முகம் சுருங்கிக்கொண்டிருக்கிறது…

 அவர் தனது காதல் ஆர்வமான இஷிகாவைப் பற்றி யோசித்து வருகிறார், அவர் ஒருபோதும் மோதல் காரணமாக அவரிடம் திரும்பி வரமாட்டார்… ஹரிஷ் இஷிகாவை தொடர்பு கொள்ள முயற்சிக்கிறார், ஆனால் தோல்வியுற்றதால், அவர் தொலைபேசியை உடைக்கிறார்…

 "ஹரிஷ். உனக்கு பைத்தியமா? தெரிந்தே இதைச் செய்கிறாயா?" என்று அவரது இரட்டை சகோதரர் சூர்யாவிடம் கேட்டார்.

 தனது நண்பர்களின் உதவியுடன் சூரிய ஹரிஷை மீண்டும் தனது வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்கிறார். செல்லும் போது, ​​ஹரிஷ் கேட்கிறார், "எங்களுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தரும் அன்பு, அது போகும் போது எங்களுக்கு வேதனையைத் தருகிறது. ஏன்? எங்கள் காதலர்கள் எங்கள் வாழ்க்கையில் நுழைவதற்கு முன்பு நானும் என் சகோதரனும் வாழ்க்கையின் வித்தியாசமான கண்ணோட்டத்தைக் கொண்டிருந்தோம்"

 (கதை ஒரு கதை முறையில் செல்கிறது)

 கோவையில் மாவட்டம் கலப்பட்டி அருகே பணக்கார குடும்ப பின்னணியில் பிறந்தோம். எனது தந்தை சிவ ரத்னம் இந்தியா முழுவதும் பணக்கார தொழிலதிபர். அவர் தமிழ்நாட்டில் ஒரு மரியாதைக்குரிய மற்றும் பிரபலமான மனிதர், ஏனென்றால் ஒரு தொழிலதிபராக, எனது தந்தை இந்தியா முழுவதும் உள்ள பல இளைஞர்களுக்கு, குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில் அதிக வேலை வாய்ப்புகளை வழங்கியிருந்தார், அவர் நிறைய தத்தெடுத்து வளர்த்தார்.

 நாங்கள் எல்லோரும் சமுதாயத்தில் ஒரு பெரிய விக் என்றாலும், என் தந்தை என்னிடமும் சூர்யாவிடமும் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார், "என் அன்பான மகன்கள். நானும் ஒரு நடுத்தர வர்க்க குடும்பப் பின்னணியைச் சேர்ந்தவர். .அவர்கள் என்னை மிகவும் கோபப்படுத்தினர், அந்த நெருப்பால் மட்டுமே, நான் இந்த நிலைக்கு வளர்ந்திருக்கிறேன். நாம் எங்கு சென்றாலும், நம் மூப்பர்களை மதிக்க வேண்டும், வணங்க வேண்டும். மற்றவர்களைப் போலல்லாமல் நீங்கள் அனைவரும் ஒருபோதும் பெண்களுக்கு தீங்கு செய்யக்கூடாது. அவர்கள் முதுகெலும்பாக இருக்கிறார்கள் இந்த நாடு. எந்த ஆபத்துகளிலிருந்தும் சிறுமிகளைப் பாதுகாக்கவும், பின்விளைவுகளைப் பற்றி ஒருபோதும் கவலைப்படவும் வேண்டாம் "

 எங்கள் இருவருக்கும், எங்கள் தந்தை ஒரு உலகம் என்று பொருள். ஏனென்றால், குழந்தை பருவத்திலேயே நாங்கள் எங்கள் தாயை இழந்தோம், மேலும் பெண்களின் வலிகள் எங்களுக்குத் தெரியும், நாங்கள் அவளை இழந்தோம். நாங்கள் எங்கள் தந்தையின் பாசத்தைப் பெற்றிருந்தாலும், எந்த நேரத்திலும் பெண்களின் பாசத்தைப் பெற நாங்கள் ஏங்குகிறோம், கடவுளுக்காக ஜெபிக்கிறோம்.

 தற்போது, ​​நாங்கள் பி.எஸ்.ஜி கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரிகளில் ஒரு சிறந்த கல்லூரி மாணவர்கள். எங்கள் தந்தையின் வணிக சாம்ராஜ்யத்தைத் தொடர நாங்கள் விரும்பினாலும், நாங்கள் இந்திய இராணுவத்தில் சேர வேண்டும் என்று பிடிவாதமாக இருந்தார், ஏனென்றால் நாட்டில் பயங்கரவாதங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன, மேலும் செயலில், இது எங்களால் நிறைவேற்றப்பட வேண்டும் என்று அவர் விரும்புகிறார், ஏனென்றால் அவர் அதைச் செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டது, ஆனால் ஒரு சூழ்நிலையில், சமூகத்தில் தன்னை நிரூபிக்க பணக்காரர் ஆனார்.

 ஆரம்பத்தில், நாங்கள் ஆட்சேபித்தோம், ஏனென்றால், எங்கள் தந்தை எங்கள் லட்சியங்கள் மற்றும் கனவுகளில் தலையிடுகிறார் என்று நாங்கள் உணர்ந்தோம்…

 நான் என் தந்தையிடம் ஆட்சேபனை சொல்லவிருந்தபோது, ​​சூர்யா என்னைத் தடுத்து நிறுத்தி, "நீங்கள் உங்கள் ஆட்சேபனையைச் சொல்லப் போகிறீர்களா? உங்களுக்கு எவ்வளவு தைரியம், டா? எங்கள் தாய் இறந்த பிறகு அவர் எங்களை ஒரு தனி தந்தையாக வளர்த்தார். முடியுமா? அவரது பொருட்டு நாங்கள் இதை குறைந்தபட்சம் செய்ய மாட்டோம் "

 இந்த அமைதியானது எனது கருத்துக்களை மாற்றிக்கொண்டது, நாங்கள் இராணுவ பிரிவின் கீழ் உள்ள தேசிய கேடட் கார்ப்ஸில் சேர்ந்தோம், அங்கு பயிற்சிகள் மற்றும் தண்டனைகள் கடுமையானவை, குறிப்பாக மூத்தவர்கள். ஐந்து மாத காலங்கள் மிகவும் கடுமையானவை. ஏனெனில், நாங்கள் என்.சி.சி.யில் கடுமையான அடிதடிகளையும் தண்டனைகளையும் பெற்றோம், சித்திரவதைகளால் கிட்டத்தட்ட ஏமாற்றமடைந்தோம்.

 இருப்பினும், சிவ ரத்னம் எங்களை ஊக்கப்படுத்தினார், நாங்கள் தேசபக்தியின் உணர்வை மீண்டும் பெற்றோம். இரண்டாம் ஆண்டில், நானும் சூர்யாவும் எங்கள் கல்லூரியில் இரண்டு சிறுமிகளை சந்தித்தோம்: காவியா மற்றும் ஹர்ஷினி. அவர்கள் இருவரும் ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், காவியா எனது தந்தையின் நம்பகமான பொதுஜன முன்னணியும் ஒரு மரபுவழி பிராமணருமான ராஜசேகரின் மகள்.

 செயலில், ராஜசேகரின் குடும்பம் எல்லா பகுதிகளிலும் எனது தந்தையால் பெரிதும் பயனடைந்தது, அவர் எனது தந்தையை ஒரு கடவுளாகப் பார்த்தார். காவியாவும் நானும் குழந்தை பருவத்தில் நிறைய சண்டைகளைப் பயன்படுத்துகிறோம், அது அவளுடன் வேடிக்கையாக இருப்பதைப் பயன்படுத்துகிறது… நான் மெதுவாக காவியாவுக்கு ஒரு மென்மையான மூலையை உருவாக்கினேன்… அது மெதுவாக காதலாக மாறியது, நாங்கள் கல்லூரிக்குள் நுழையும்போது…

 ஹர்ஷினியின் கணக்குகளில், அவர் ஈரோட் மாவட்டத்திற்கு அருகிலுள்ள ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர் மற்றும் ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் ஏற்றுமதி மேலாளரான கிருஷ்ணா பிரதாப்பின் மகள் ஆவார். அவர் தனது மகளை யாருடைய ஆதரவும் இல்லாமல் மட்டுமே வளர்த்தார். அவர் ஒரு மென்மையான மற்றும் கனிவான பெண், யாருடனும் ஒருபோதும் கடுமையாக நடந்து கொள்ளாதவர்…

 என் சகோதரர் சூர்யா தனது வசீகரிப்பிற்காக விழுந்தார், உண்மையில் ஆரம்பத்தில் அவளுடைய நெருங்கிய நண்பரானார். ஹர்ஷினி ஆரம்பத்தில், என் சகோதரனை விரும்பவில்லை, ஏனென்றால் அவர் மிகவும் அதிகமாக இருக்கிறார், தோழர் கொள்கைகளைப் பின்பற்றுகிறார். ஆனால், அவள் பின்னர் என் சகோதரனை மிகவும் விரும்பத் தொடங்குகிறாள், அவர்கள் காதலித்தனர், இறுதியில்.

 என் வெட்கக்கேடான அணுகுமுறை காரணமாக நான் மட்டும் காவியாவிடம் என் காதல் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தவில்லை…

 "உங்கள் அன்பை நீங்கள் முன்மொழியவில்லையா?" ஹரிஷ், அவர் காவியாவைப் பாராட்டும் இடத்தில் என்னைப் பார்த்தபோது…

 "இல்லை டா. நான் வெட்கப்படுகிறேன், என் அன்பை வெளிப்படுத்த பயப்படுகிறேன்" நான் அவரிடம் சொன்னேன்.

 "இந்த தலைமுறையில் நீங்கள் ஒருபோதும் உங்கள் அன்பைப் பெற மாட்டீர்கள், உங்களுக்கு வெட்கக்கேடான இதயம் இருந்தால்" என் சகோதரர் சொன்னார், அவர் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினார்…

 பின்விளைவுகளைப் பற்றி கவலைப்படாத நான் நேராக காவியாவை நோக்கி நடந்து அவளிடம் கேட்டேன். "நான் உங்களுடன் பேச வேண்டும், பா"

 "ஆமாம். சரி ஹரிஷ். பேசலாம்" என்றாள் காவியா.

 நாங்கள் இருவரும் சுந்தரபுரம் என்ற இடத்திற்கு வந்தோம், அங்கே திகைத்துப்போன காவியாவிடம் என் அன்பை வெளிப்படுத்தினேன்…

 "நான் உன்னை மிகவும் விரும்புகிறேன், ஹரிஷ். ஆனால், உங்கள் உணர்வுகளைச் சொல்ல நான் உண்மையிலேயே காத்திருந்தேன்" என்றார் காவியா…

 இறுதியாக, அவர் என் அன்பை ஏற்றுக்கொண்டார், நாங்கள் அனைவருக்கும் ஒரு சிறப்பு மற்றும் மறக்கமுடியாத நேரங்கள் இருந்தன. என் கல்லூரியில் சோகம் தோன்றும் வரை எல்லாம் நன்றாகவும் நன்றாகவும் நடந்து கொண்டிருந்தது…

 எனது நெருங்கிய நண்பர் ஒருவரான திவ்யா, சேலம் அருகே மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ரவி என்ற எனது வகுப்புத் தோழரால் ஆசிட் மூலம் தாக்கப்பட்டார். அவர் தனது அன்பை ஏற்கவில்லை என்பதால், அவர் இதைச் செய்தார், ஆத்திரத்துடனும் கோபத்துடனும், நாங்கள் அனைவரும் PSGCAS இன் கல்லூரி வளாகத்தில் ஒரு போராட்டத்தை நடத்தினோம், ஒரு மாஸ் பங்கிற்கு அழைப்பு விடுத்தோம்…

 எந்த வழியும் இல்லாமல், அவரை ஆதரித்த ரவியும் அவரது நண்பர்களும் காவல்துறை அதிகாரிகளால் கைது செய்யப்பட்டனர், மேலும் அவர் மெட்ராஸ் உயர்நீதிமன்றத்தின் உத்தரவின்படி 15 நாட்கள் காவலில் வைக்கப்பட்டார்… ரவியின் தந்தை ஜனார்த்தன் எங்களுக்கு தண்டனை வழங்க சவால் விடுத்தார் ரவி, அவர்களால் முடிந்தால், ஏனெனில், அவர் தனது செல்வாக்கைப் பயன்படுத்தி ரவியை ஜாமீனில் வெளியே கொண்டு வருவார்…

 நாங்கள் தந்திரோபாயமாகத் திட்டமிட்டு, பல்வேறு கல்லூரிகள் மற்றும் பல்கலைக்கழகங்களைச் சேர்ந்த பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் அடங்கிய ஒரு பெரிய குழுவினருடன் ஆர்ப்பாட்டம் செய்தோம், நீதிமன்றத்தின் முன் ஆர்ப்பாட்டம் செய்தோம்… ரவிக்கு மரண தண்டனை விதிக்கக் கோருகிறோம்… என்பதால், போராட்டம் பல நாட்களாக தீவிரமாக நிகழ்ந்தது மற்றும் எனது தந்தையின் ஊழியர்களின் எதிர்ப்பு எனது தந்தை அந்தக் காட்சியில் இருப்பதால், உயர்நீதிமன்றம் ரவிக்கு மரண தண்டனையை பொது நிர்வாணமாக முன்னால் அறிவிக்கிறது, இதனால் பலர் தங்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் இதுபோன்ற குற்றத்தை செய்ய அஞ்சுவார்கள்…

 ரவி உத்தரவுப்படி கொல்லப்படுகிறார், அவரது தந்தை, வருத்தத்தாலும் கோபத்தாலும், எங்கள் குடும்பத்தை குறிவைப்பதன் மூலம் தனது மகனை இழந்ததை அவர் உணருவார் என்று சவால் விடுத்தார்… அதன்படி, அவரது உதவியாளர் எங்கள் குடும்பத்தை குறிவைக்கத் தொடங்கினார்…

 இதன்படி, அவர்கள் என்னையும் என் சகோதரனையும் படுகாயப்படுத்தினர்… மேலும், ஹரிஷின் காதல் ஆர்வம், ஹர்ஷினி தனது முழு குடும்பத்தினருடனும் கொல்லப்பட்டார்… இருப்பினும், நான் காவியாவைக் காப்பாற்ற முடிந்தது, ஆனால், அவரது தந்தையும் மற்றவர்களும் ஜனார்தனின் உதவியாளரால் ஏற்பட்ட தீ விபத்தில் கொல்லப்பட்டனர்…

 எனது காயங்களிலிருந்து நான் குணமடைந்த பிறகு, ஹர்ஷினியின் மரணத்தை மறந்துவிடுவதற்காக சூர்யா ஐபிஎஸ் பயிற்சிக்கு விடப்பட வேண்டும் என்று அறிவிக்கப்பட்டது… காவியா என்னைத் தவிர நின்றார், இந்த எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு அவளுடன் வரும்படி கேட்டாள், அவனை இழக்க முடியாது என்பதால் அவரது குடும்பத்தைப் போல…

 என் பார்வையை யாரும் கேட்கத் தயாராக இல்லாததால், நான் கோபமடைந்து காவியாவை மருத்துவமனையில் இருந்து விரட்டினேன்… அவள் விரைவில் திரும்பி வருவாள் என்று நம்புகிறேன்… ஆனால், அவள் திரும்பி வரவில்லை, அவள் முகத்தை ஒருபோதும் பார்க்க வேண்டாம் என்று என்னிடம் கேட்டாள்…

 (கதை முடிகிறது)

 காதல் நம்மை விட்டு வெளியேறும்போது அது ஒரு வேதனையான இழப்பு… பின்னர், ஹரிஷின் தந்தை அவரை இந்திய ராணுவத்தில் சேருமாறு கேட்டுக்கொண்டார், இதனால் அவரது இழப்பு வலி தற்காலிகமாக குறைந்துவிடும்… ஹரிஷ் ஏற்றுக்கொண்டு அவர் இந்திய ராணுவத்தில் சேருகிறார்… இரண்டு ஆண்டுகள் பயிற்சி பெற்ற பிறகு நீச்சல், கமாண்டோ மற்றும் பயங்கரவாத எதிர்ப்பு குழு பயிற்சியில், அவர் இப்போது விமானப்படையில் ஜெனரலாக பணியாற்றி வருகிறார்…

 இந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக, அவர் பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்த பலரைச் சந்தித்துள்ளார், மேலும் அவர் அவர்களின் கலாச்சாரத்தையும், அவர்களின் சொற்களையும், பழக்கவழக்கங்களையும் பெற்றுள்ளார். இவர்களைத் தவிர, அவர் இந்தியாவின் எல்லைகளில் பல பயங்கரவாதிகளுடனும் சண்டையிட்டுள்ளார்… இது இங்கே தான், நாட்டிற்குள் தவிர, நம் நாட்டில் பல பிரச்சினைகள் உள்ளன என்பதை ஹரிஷ் அறிகிறான்…

 அவர் பனிப்பொழிவு, ஆறுகள் மற்றும் அணைகளின் ஓடும் நீரைக் கண்டார், இது அவரை காவியாவையும் மறக்கமுடியாத பயணங்களையும் நினைவில் வைத்தது… ஹேர்ஷ் தனது தந்தைக்கு மிக்க நன்றி, இப்போது வணிகத்திலிருந்து ஓய்வு பெற்ற வாழ்க்கையை எடுத்துக் கொண்டார், அனாதை இல்லத்தின் பெயரில் சொத்துக்களை எழுதினார் , அவரது மகன்கள் வியாபாரம் செய்ய ஆர்வம் காட்டாததால்…

 காவியாவையும் அவரது தந்தையையும் சந்திப்பதற்காக அவர் கோவைக்குத் திரும்ப முடிவு செய்கிறார். அவர் காஷ்மீரில் இருந்து ஒரு ரயிலில் செல்கிறார், அங்கு இமாச்சலப் பிரதேசத்தின் டி.எஸ்.பி.யான தனது சகோதரர் சூர்யா கோயம்புத்தூர் மாவட்டத்திற்கு மாற்றப்படுவதைக் காண்கிறார்…

 அவர்கள் இருவரும் நெருங்கிய பிணைப்புக்குப் பிறகு, சில பேச்சுக்களைக் கொண்டுள்ளனர், இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, கோயம்புத்தூரை அடைகிறார்கள்… ஹரிஷ் சூர்யாவிடம் கற்றுக்கொள்கிறார், ஹவீஷ் குணமடைவதற்கு 5 நாட்களுக்கு முன்பு காவியா, கடுமையான மயக்கத்தை அனுபவித்திருக்கிறார், இந்த செயலில் மயக்கம் அடைந்தார்…

 அந்த நேரத்தில், டாக்டர்கள் அவளை ஸ்கேனிங்கிற்கு அழைத்துச் சென்றனர், மேலும், அவர் ஒரு பிற்போக்கு மறதி நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதை அவர்கள் அறிந்துகொள்கிறார்கள், அதனால்தான், அவளுக்கு ஹரிஷை நினைவில் கொள்ள முடியவில்லை, உண்மையில் எதுவும் நடக்கலாம்… சொன்னபடி, அவர்களுக்கு இடையே ஒரு பெரிய பிரச்சினை நடந்தது , அவள் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறிவிட்டாள்…

 சூர்யா தொடர்பு கொள்வதன் மூலம் இதைச் சொல்ல முயன்ற போதிலும், அவர் அவ்வாறு செய்வதைத் தடுத்து நிறுத்தினார், சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அவர் இமாச்சலப் பிரதேசத்தில் காவியாவைக் கண்டுபிடித்தார், உண்மையில், பல நாட்களாக தனது பழைய நினைவுகளை நினைவில் வைத்திருக்கிறார்…

 என்பதால், தனது சகோதரர் தன்னைப் போன்ற தனது அன்புக்குரியவர்களை இழக்க விரும்பவில்லை, அவர் தனது காதல் ஆர்வத்தை இழந்து தனது நினைவுகளின் கதையுடன் வாழ்ந்து வருகிறார்… கடமையில், நினைவுகளை குணமாக்குவதற்கு காவியாவை உருவாக்கியதற்காக சூர்யா நிறைய தியாகங்களை செய்துள்ளார்…

 காவியா இப்போது ஹரிஷைத் தவிர்த்து, அவர்கள் இருவரும் ஒரு உணர்ச்சிபூர்வமான அரவணைப்பிற்குப் பிறகு மீண்டும் ஒன்றிணைகிறார்கள்… இதற்குப் பிறகு, அவர்கள் கோயம்புத்தூரை அடைந்து சிவ ரத்னத்தை சந்திக்கிறார்கள், அவர் அவர்களை சீர்திருத்தப்படுத்திய ஜனார்த்தனுடன் அன்புடன் அழைக்கிறார், உண்மையில் அவர்கள் அனைவரிடமும் மன்னிப்பு கேட்க வந்திருக்கிறார், ஏனெனில், இதற்கு முன்னர் அவர் செய்த தவறு, சூர்யா தனது அன்புக்குரியவர்களை இழந்துவிட்டார், பெண்களை மதிக்கும்படி தனது மகனிடம் கூறியிருந்தால், அவரை அப்படி இழந்திருக்க முடியாது…

 இறுதியாக, அனைவரும் வீட்டில்அனைவரும் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை நடத்துகிறார்கள். வெளியில் மழை பெய்யத் தொடங்குகிறது, இது குடும்பத்திற்கு ஒரு புதிய வாழ்க்கை அலையை குறிக்கிறது மற்றும் மழையின் பிரதிபலிப்பில், ஹரிஷியை ஹரிஷ் கவனிக்கிறார், அவரை நிம்மதியாக சிரித்துக்கொண்டே, அவர் வாழ இடத்தை விட்டு வெளியேறும்போது அவரது நினைவுகளுடன் ஒரு வாழ்க்கை மற்றும் அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் மறக்கமுடியாத பயணத்தை செய்ய முடிவு செய்கிறார்.....

 காதல் முடிவு…