ଏକାନ୍ତ ଏକାକୀ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ନିଖିଳ ସଂସାର ମଧ୍ୟେ, କୁଟୁମ୍ବ ସଙ୍ଗତେ

ଏକାନ୍ତ ଏକାକୀ ମୁହିଁ, ସଙ୍ଗୀହୀନ ପ୍ରାଣୀ ;

କାହାର ପରମ ସଖ୍ୟ ଖୋଜେ ଅନ୍ତର୍ଗତେ,

ଚିର ବିରହିତ ମୁହିଁ କେମନ୍ତେ କେଜାଣି ।।

ମନେହୁଏ କାହାରେ ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ଅନ୍ତରେ

ବହୁ ଜନ୍ମେ, ବହୁ ଲୋକେ ଅନାଦି କାଳରୁ,

ଉତ୍କଣ୍ଠେ ଧାଇଁଛି ତେଣୁ ସହସ୍ର ସଖ୍ୟରେ, -

କେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ୟାମଳ ନାହିଁ କଲା ଚିତ୍ତ-ମରୁ ।।

ହେ ଅଜ୍ଞାତ ସଖା ମମ, ଅଛ ତମେ କାହିଁ ?

ଦିଅ ମୋରେ ତବ ସ୍ପର୍ଶ, ପ୍ରଣୟ କୋମଳ,

କ୍ଲାନ୍ତ ମୁଁ, ସଂଧାନେ ମୋର ଆଉ ଶକ୍ତି ନାହିଁ -

ତୁମକୁ ନ ପାଇ କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ବିଫଲବ ।।

ବେଣୁର ସଂକେତ ଦିଅ - ସକଳ ତିଆଗି

ଭ୍ରମିବି ପୁଣି ମୁଁ ବିଶ୍ୱ, ଶୁଭ-ଦୃଷ୍ଟି ଲାଗି ।।

ସମାପ୍ତ