ଏଇତ ଶରତ ଋତୁ

ଶରତ ଆସିଛି ମରତ ଭୂଇଁ କୁ କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲ ବଣେ,

ନଈ ପଠା ପାଟ ଧବଳ ବରଣ ଦୋଳଇ ଧୀର ପବନେ; 

ମହୁଲିଆ ଶୀତ ବାତ,

ନିର୍ମଳ ଚାନ୍ଦିନୀ ଯାମିନୀ ଝଲସେ ଆକାଶେ ଉଇଁଲେ ଚାନ୍ଦ ।

ଧବଳ ବରଣ ତୁଳାଭିଣା ଘନ ନଭ ମଣ୍ଡଳକୁ ଛୁଇଁ,

ଭାସି ଭାସି ଯାଏ ଦିଶଇ ଯେମିତି ଝରଇ ବରଫ ନଈ;

ଶେଫାଳୀ କୁସୁମ ଝରା,

ବାସ ଚହଟଇ ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ପୂର୍ବରୁ ଝରି ଛୁଇଁ ଅଛି ଧରା

ସୁନିର୍ମ ଜଳ ଗରଭରେ ଧରି କୁଳୁକୁଳୁ ଗୀତ ଗାଇ,

ପାହାଡି ଝରଣା ପ୍ରବାହିତ ହୁଏ 

ବହୁ ବାଧା ବନ୍ଧ ଡେଇଁ;

କୃଷକ କେଦାର ଶ୍ୟାମ,

ଶଶ୍ୟ ଶାଳିନୀ ଆହାକି ଅପୂର୍ବ

ରୂପ କରିଛି ଧାରଣ ।

ଶାରଦୀୟ ଦୁର୍ଗାପୂଜା ପାଇଁ ସର୍ବେ ହୋଇଲେଣି ସଜବାଜ,

ଧରାବତରଣ କରିବେ ଜନନୀ ମଧୁମୟ ଲାଗେ ସଞ୍ଜ;

ଅପୂର୍ବ ୟେ ସାଜସଜ୍ଜା,

ଅମୀୟ ପ୍ରକୃତି ନୃତ୍ୟ ରତେ ଭୋଳ ବାଜଇ ମଙ୍ଗଳ ବାଜା ।

ଟମକ, ନିଶାଣ ତାଳେ ତାଳେ ଭେରୀ ତୁରୀ ବାଜଇ କାହାଳୀ,

ଉଛୁଳି ଉଠୁଛି ୟେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୂବନ ଆସନ୍ତି ଗିରି ଦୁଲାଳୀ;

ସର୍ବେ ଏକାକାର ମୟ,

ଏ ସାରା ବସୁଧା ଏକଇ କୁଟୁମ୍ବ ଏକଇ ଅଟେ ଆଳୟ ।

ଏଇତ ଶରତ ଋତୁର ମହତ୍ଵ ମହା ମହୋତ୍ସବ ଋତୁ,

ବିଶ୍ଵ ଜନନୀ ଙ୍କ ଆଗମନେ ଆଜି ଥରି ଉଠୁଅଛି ଶତ୍ରୁ;

ପାପର ହୋଇବ କ୍ଷୟ,

ମରିବ ରାକ୍ଷସ ସରିଯିବ ପାପ ଧର୍ମର ହୋଇବ ଜୟ ।