ମୁହୂର୍ତ୍ତକ କଥା

{୧}

- ନିପଟ ମଫସଲର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଝିଅ ସହ ଗରିବ ଅଜାତି ପୁଅର ପ୍ରେମ ହୋଇଗଲା ପରି , ରିଲେସନ୍ ଆମର ନୁହେଁ ମଂଥନ୍ !

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?

- ହଁ ! ଏଇ ଟିସିଏସ୍ ରୁ ଆରମ୍ଭ ଆମ ଲଭ୍ ଷ୍ଟୋରି । ସମାନ ପ୍ରଫେସନ୍ ବୋଲି , ବେଶୀ ଆଗ୍ରହକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରିହେବନି । ଅସ୍ୱୀକାର ତ଼ ମୁଁ ଆମ ପ୍ରେମକୁ ବି କରୁନି । କିନ୍ତୁ ..

- କିନ୍ତୁ ?

- କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମୋତେ ଟିସିଏସ୍ ଜବ୍ ଛାଡ଼ିବାକୁ କହିପାରୁଛ ??

- ବୁଝ ସାନା । ଲଭ୍ ଆଉ ମ୍ୟାରେଜ୍ , ଦୁଇଟା ଅଲଗା । ପ୍ରେମ ଦି'ଜଣକୁ ହୋଇଯାଏ । ବିବାହ ବେଳେ କିନ୍ତୁ ଆଉମାନେ ଯୋଡି ହୁଅନ୍ତି ଆସି। ତୁମେ ମୋ' ପସନ୍ଦ । ମୋ' ପସନ୍ଦରେ ଆମ ଘରଲୋକଙ୍କ ପସନ୍ଦ । କିନ୍ତୁ ଆବଶ୍ୟକ ନଥାଇ , ଅଯଥାରେ ଝିଅର ଚାକିରୀ କରିବାରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅପସନ୍ଦ । ଢେର ଜବ୍ ତ କଲଣି । ଏଥର ବିଶ୍ରାମ ନିଅ । ସବୁଅଛି ଆମ ପାଖରେ । କେବଳ ସମୟ ନାହିଁ ଯାହା । ସୁଖସଂସାର , ପିଲାପିଲି ଆଦିକୁ ତ଼ ସମ୍ଭାଳି ବାକୁ ହେବ ତୁମକୁ ?

- କଣ କହିଲ ? ଅଯଥା ? ୟେ' କି ମେଣ୍ଟାଲିଟି ମଂଥନ୍ ? ବାହାଘର କଥା ଆସିଲେ ପୁଅ ମାନଙ୍କୁ ରେସ୍ପନ୍ସିବିଲିଟିଜ୍ ମନେପଡେ ! ସମୟପଡିଗଲେ , ଝିଅଟି କେବଳ ପିଲା ପାଳିବାର ମେସିନ୍ ପରି ଲାଗେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ?

ସେଇଟା ନାରୀର ଅସହାୟତା ନୁହଁ , ବରଂ ନାରୀ ପାଇଁ ପୁରୁଷଟେ' ବାପା ହେବାର ଅଧିକାରଟେ ପାଏ ବୋଲି ଭୂଲିଯାଉଛ କାହିଁକି ?

- ସାନା !!

- ଷ୍ଟପ୍ ମଂଥନ୍ ! କଣ୍ଡିସନାଲ୍ ପ୍ରେମ , ପ୍ରେମ ନୁହେଁ । ସମୟ ଆଉରି ନେଇ ଚିନ୍ତା କର ।

{୨}

ମାମା କୁହେ -

ପୁରୁଷ , ସବୁବେଳେ ଉପରେ ଚଢି ରହିବାର ମନୋବୃତ୍ତି ଟେ' ରଖିଥାଏ ।

ଇଛାହେଲେ ନଚାଇବ , ଇଛାହେଲେ ଶୁଆଇବ !

ପରଭୋଜୀ ବୋଲି ମନେକରିକରି ଅନେକ ନାରୀ ଅସହାୟ ହୋଇପଡନ୍ତି । 

ଏତିକି ଜାଣିଥା , ଭଗବାନ କେବଳ ନାରୀ କାନ୍ଧରେ ବଳ ଦେବାରେ ଟିକେ ଉଣା କରିଛନ୍ତି ଯାହା । କିନ୍ତୁ ମୁଣ୍ଡରେ ପ୍ରଖର ବୁଦ୍ଧି ଦେଇଥାନ୍ତି ।

ଖାଲି , ଅନ୍ଧାରରେ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳିବା ଶିଖିନେ ! କାରଣ ଆଲୁଅକୁ ପୁରୁଷର ଭାରି ଭୟ ।

ମାମା ସବୁବେଳେ ଏଇପରି । ସେ ଅସ୍ୱୀକାର କରେ , ନାରୀ ପୁରୁଷର ତଳେ ବୋଲି ! ତା'କୁ ବି ସେ' ସେଇପରି ଗଢିଛି । ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ତତ୍ତ୍ୱାବଧାନରେ । ଡରିଯିବା କି ହାରିଯିବାକୁ ଘୃଣା ବେଶ୍ ମାମାର । 

ଦାମନଯୋଡି ପରି ରିମୋର୍ଟ୍ ଏରିଆରେ , ଏକୁଟିଆ ରହି ଶିକ୍ଷକତା ସାଙ୍ଗକୁ , ସାନାକୁ ବି ବଡକରିଛି ।

ବାବା ବାଲେଶ୍ବରରେ ତାଙ୍କ ଅଫିସ୍ କୁ ନେଇ । ମାମା କୁହେ -

- ଦୁନିଆଁଯାକର ସ୍ତ୍ରୀ ଚାହାଁନ୍ତି , ସ୍ୱାମୀ ପା�ଖରେ ରହିବାକୁ । କିନ୍ତୁ ଇଚ୍ଛା ତ ବାଧ୍ୟବାଧକତା ନୁହଁ ।

ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କର କର୍ମଭୂମି ଭିନ୍ନ ହେଲେ ପରିବାର ଭାଙ୍ଗିଯାଏ । ତା'କୁ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ ଖୁବ୍ କମ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ କରିପାରନ୍ତି । ମାମା ନିଜକାମ ନିଜେ ବେଶ୍ କରିନିଏ । ବାବାଙ୍କୁ ଅପେକ୍ଷା କରେନି କେଉଁଥିରେ । ଏମିତିକି ସେ ବାବାଙ୍କୁ ଝୁରିହୁଏନି ବି । କୁହେ -

- ଯା'କୁ ବେଶି ମନେପକେଇବ , ସେ ଦିନେ ସେତେ ଦୁରେଇଯିବ !!!!

ଏଇପରି ଏକ ଦୃଢଶକ୍ତ ମହିଳାର ଝିଅ ସାନା । ମଂଥନ୍ ର ଚାକିରୀ ଛାଡିଦେବା ପ୍ରସ୍ତାବ ରେ ସେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳ ହୋଇଯିବା ସ୍ୱାଭାବିକ୍ କଥା ।

{୩}

- କ'ଣ ଚିନ୍ତାକଲ ? ଫୋନ୍ ବି ଆଉ କରୁନ ଯେ' ?

- ନାଇଁ ! ବିଜି ସିଡ୍ୟୁଲ୍ ଜାଣିଛ ।

- ଓକେ । ଟେକ୍ ୟୋର୍ ଟାଇମ୍ ମଂଥନ୍ । ଲଭ୍ ୟୁ 

- ମିଁଠୁ ।

{୪}

ଛୁଟି ହେଲେ ବାବା ଚାଲିଆସନ୍ତି ଦାମନଯୋଡି । ସବୁକାମ ଛାଡ଼ି ମାମା ଆଗ ବାବାଙ୍କ କଥା ବୁଝେ । ସାନା ଘରେ ଥିଲାବେଳେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୁଏ !

ଇୟେ ସେଇ ମାମା , ଯେ ସବୁବେଳେ ଦାୟିତ୍ୱହୀନ କହି ବାବାଙ୍କୁ ଗାଳି କରୁଥାଏ ? ବେଳେବେଳେ ମାମା ସବୁକିଛି ବନ୍ଦବାନ୍ଦ୍ କରି , ସାନାକୁ ଧରି ଚାଲିଯାଏ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ । 

ଏଇମିତି ଚାଲେ କର୍ମଜିବୀ ଜୀବନ । ଏଇସବୁ ଦେଖିଦାଖି ସାନା ଛୋଟରୁ ବଡ ହୋଇଛି । 

ମାମା ତା'ପ୍ରତି ଯେତେ ଆକଟ କରେ , ବାବା ସେତିକି କୋହଳ । ଭଲଲାଗନ୍ତି ବାବା ବେଶି । ହଷ୍ଟେଲ୍ ରେ ରହିବାପରେ , ବେଳେବେଳେ ଛୁଟିହେଲେ , ଏକୁଟିଆ ଚାଲିଯାଏ ସାନା । ବାବା ଖୁସିରେ ଦୁଇଘେରା ବୁଲିଯା'ନ୍ତି ତାକୁ ଦେଖି । ଏଇ ପିଲାଳିଆମି ଖୁବ୍ ଭଲଲାଗେ ତାକୁ । ଖୁବ୍ ପରିଶ୍ରମ କରି ସଜାଡିଦିଏ ସେ ତା' ଅସଜଡା ହୋଇପଡ଼ିଥିବା ବାବାଙ୍କୁ । ମାମା କହେ -

- ତୁମର ଏଇ ମାତ୍ରାଧିକ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ବିଗିଡିଯିବ ଝିଅ ।

- ଝିଅ କିଏ ? ସେ ତ ମୋ' କଣ୍ଢେଇ । ବିଗୁଡୁ ଯେତେ । ସଜାଡି ଦେବିନି ।

- ପହିଲି ବାପ ତୁମେ , ଯେ ପିଲାର ବିଗିଡାପଣ ଦେଖି ଅଚିନ୍ତାରେ ଅଛ ।

- ହା ହା ! ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଜଣେ ତଥାକଥିତ ମା' ଠାରୁ ଭିନ୍ନ କିଛି ପହିଲି ମା' ଟେ' ହେଇପାରିଲନି ।

ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଥାଏ ସବୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ । ଅଡୁଆରେ ପଡିଲେ ବାବା ଭାରି ମନେପଡ଼ନ୍ତି । ମଂଥନର ପ୍ରସ୍ତାବ କୁ ନେଇ ଢେର୍ ଅବସାଦ ଭିତରେ ରହୁଥିଲା ସାନା । ବାବାହିଁ କେବଳ ବତାଇବେ ସଫଳ ସରଳ ସମାଧାନ ।

{୫}

କ୍ରିସମାସ୍ ଛୁଟିରେ , ମାମାକୁ ବାଲେଶ୍ବର ଆସିବାକୁ କହି , ସିଧା ଟ୍ରେନ୍ ଧରିଲା ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ସାନା । ସବୁଥର ପରି ବାବା ଘେରାଏ ନାଚିଗଲେ ଖୁସିରେ । ଯଦିଓ ଭଲପାଇବା କଥା କିଛି ମାମାକୁ ଜଣାଇଥିଲା , କିନ୍ତୁ ବାବାଙ୍କୁ କହିପାରିନଥିଲା ଆଗରୁ । ସଜଡ଼ା ସଜଡି କରୁକରୁ ରାତି ହେଲା । ଶୋଇଯାଇଥିଲା ସାନା ଥକ୍କା ହୋଇ ।

ମଝି ରାତିରେ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବାରୁ , ଦେଖିଲା ବାବା ବସିଛନ୍ତି ବାଲ୍କୋନୀରେ ।

- ବାବା ! ଏତେ ଥଣ୍ଡାରେ , ତୁମେ ଏଇଠି ??

- ଆଁଆଁ ! ହଁ ନିଦ ଆସୁନି ।

- ଦେହ କଣ ହେଲାକି ?

- ନାଇଁ 

- ଆଉ ? ପାଣି ଦେବି ?

- ମନେପଡ଼ୁଛି ସେ ! ସେଇ ଦୂର ଆକାଶରେ ଖୋଜୁଛି ତା'କୁ ।

- କିଏ ? କାହାକୁ ?

- ତୋ' ମାମାକୁ । ବ୍ୟସ୍ତ ହେନା । ୟେ' ମୋର ସବୁଦିନିଆ ବଦଭ୍ୟାସ । ମୁଁ ଶୋଇପାରେନି । ତା'ର ଏଇ ଅଲଗା ରହିବାଟା ମୋତେ କେମିତି ଅଭିଶପ୍ତ କରିପକାଇଛି ।

- କହୁନ ମାମାକୁ ଚାକିରୀ ଛାଡି ଆସିଯିବ ଏଠାକୁ ?

- ହଁ ହଁ ! ଏଇଥର ନିଶ୍ଚୟ କହିବି । ତୁ ଯା' ଶୋଇପଡ ଏଥର ।

ଚୁରମାର୍ ହୋଇସାରିଥିଲା ସାନା ଭିତରର ନିଜ ପରିବାରକୁ ନେଇ ଦମ୍ଭସବୁ । ନାରୀନୁହେଁ , ପୁରୁଷ ର ଥାଏ ବେଶି ଅଭାବବୋଧ !!!

{୬}

- ମଂଥନ୍ ! ହ୍ୟାଲୋ ! ଶୋଇଗଲଣି କି ନିଦରେ ?

- ସାନା ! ଏତେ ରାତିରେ ? ଘରେ ଭଲତ ?

- ହଁଅଁଅଁ ମଂଥନ୍ ! ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଭଲନାହିଁ ।

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?

- ଆଇଏମ୍ ଗୋଇଂ ଟୁ କୁଇଟ୍ !

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?

- ହଁଅଁଅଁ ମୁଁ ଜବ୍ ଛାଡିଦେବି । ତୁମେ ଘରେ କହିଦିଅ ।

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?

- ହଁଅଁଅଁ ପ୍ରେମରେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଟେ' ବି ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ । ମୁଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ପାଇଁ ତୁମଠୁଁ ଅଲଗା ହୋଇପାରିବିନି ମଂଥନ୍ ।

- ହ୍ୱାର୍ଟ ?? ସାନା ! ହ୍ୟାଲୋ ! ହ୍ୟାଲୋ ସାନା .....

ଅମୀୟ ବେଜ୍ , ଘଟଗାଁ , କେନ୍ଦୁଝର