ଲକଡାଉନ୍

ବିଷପିତିଆ ନା ନା, ଆମ୍ୱିଳିଆ ନା ନା, ପାଣିଚିଆ ମାନସିକ ସ୍ଥିତିକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରୁ କରୁ ମେଣ୍ଢାବାବୁ ସଳଖି ବସିଲେ ସୋଫା ଉପରେ।ପୁରା ଦଶ ଦିନ ହେଲା ଘରେବନ୍ଦୀ। କି ମହାମାରୀ ରୋଗ ଆସିଛି ଯେ,ସବୁ ଆଡେ ଲକଡାଉନ୍ ।

 ସହର ସୁନା ପିଲା ଭଳି ଶୋଇପଡିଛି, ସବୁଠି ଯେମିତି ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଟାଣା ହୋଇଯାଇଛି । ସମୟ ଥିଲା ନିଶରେ ହାତ ମାରି କହୁଥିଲି,ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ନାହିଁ ଟିକେ ନିଃଶ୍ୱାସ ନେବାକୁ। ଏବେ ଉଗୁଡା ପିତଳହାଣ୍ଡି ପରି ଘର କଣରେ ପଡ଼ିଛି। ଘରେ ବସି ବସି ହାତଗୋଡ ଜାବ ପଡିଗଲାଣି । ନା ଆଉ ହେବନି, ଘେରେ ନ ବୁଲି ଆସିଲେ ଏ ଜୀବନ୍ତ ମରଣରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବନି । କଁଳେଇ ଡାକ ଛାଡ଼ିଲେ , "ଶୁଣୁଛ ,ବେଙ୍ଗବତୀ ବ୍ୟାଗଟା ଆଣିଲ, ଆଜି ତମ ପାଇଁ ପରିବା ଆଉ ମାଛ ନେଇ ଆସିବି"। ସେଇ ଡାଲମା ଭାତ ଖାଇଖାଇ ଅରୁଚି ଧରିଲାଣି। 

             ବେଙ୍ଗବତୀ‌ ଟହଲି ଟହଲି ଆସି ତାଙ୍କୁ ନିଘା ନ କରି ଝରକା ପାଖରେ ଉଣ୍ଡିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ମେଣ୍ଢାବାବୁ ଝିଙ୍ଗାସି ଉଠି କହିଲେ , "ହେକ୍ ସେମିତି କ'ଣ ଉଣ୍ଡୁଛ ? ମୋ କଥା କ'ଣ ଶୁଣା ଗଲାନି"? ବେଙ୍ଗବତୀ ପୁଚ୍ କିନା ପାନ ଛେପ ମେଞ୍ଚେ ଝର୍କା ବାଟେ ପକାଇ କହିଲେ, "ନା ମ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଜି କଉ ଦିଗରୁ ଉଠିଛି, ଦିନେ ନାଇଁ କାଳେ ନାଇଁ ଗହ୍ମାପୂନେଇରେ ମାଇଁ ମାଇଁ । ଟେରିବାଗେଇ ବାବୁସାଜି ଅଫିସ୍ ଯିବା ଛଡା ତମେ ଆଉ କ'ଣ ଜାଣିଚ କହିଲ ? ଅଫିସ୍ ରୁ ଘର, ଘରୁ ଅଫିସ୍ ତମ ଦଉଡ ସେତିକି। ହଃ, ଏବେ ଘରେ ବସି ବସି ବଦହଜମି ଧରିବଣି ଯେ"।

             " ସବୁ କଥାରେ ଖୁଣ୍ଟା ନ ମାରିଲେ ତମର ଖାଇବା ହଜମ ହୁଏନି,ତମ ଖୁସି ପାଇଁ ମାଛ ଆଣିବି ବୋଲି କହୁଥିଲି"। ପାନ ଚୋବେଇ ଚୋବେଇ ବେଙ୍ଗବତୀ କହିଲେ," ଏଁ .. କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ହେଲା ଖୁସିକୁ ତ ମୋ କାନିରେ ଗଣ୍ଠମାରି ବାନ୍ଧିଦେଇଛ, ଆଉ ପୁଣି ଖୁସି କଉଠୁ ଆଣିବ "? ବାବୁ ଗରଗର ହେଇ କହିଲେ, "ଥାଉ ବ୍ୟାଗ ଦେବା ଦରକାର ନାହିଁ, ପଲିଥିନରେ ସବୁ ନେଇ ଆସିବି" । ଗୋଡ଼ ବଢେଇଛନ୍ତି କି ନାଇଁ ପୋଲିସ ଗାଡି ପ୍ରଚାର କରିଗଲା, ଆଜିଠାରୁ ଏ ଅଞ୍ଚଳକୁ ସିଲ୍ କରାଗଲା କେହି ବାହାରକୁ ବାହାରିବେ ନାହିଁ । ବାହାରିଲେ ଏହାକୁ ଦଣ୍ଡନୀୟ ଅପରାଧ ବୋଲି ଧରାଯିବ.....। ଯା, ଶଳା ଆଉ ଗୋଟେ ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ପକେଇ ଦେଇ ଗଲା । ବେଙ୍ଗବତୀ ମୁଚୁକୁନ୍ଦ ହସ ମାରୁଥାନ୍ତି...। "ଥାଉ ଥାଉ ସେତିକି ହସିଥାଅ ଚାଲ ରାମାୟଣ ଆରମ୍ଭ ହେବଣି TVରେ ଦେଖିବା....." ।।।