ସତର୍କ ଘଣ୍ଟି

ସାଗର ବେଳାରେ ଝୋଟର ସହର

ସ୍କଟ ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ଦଣ୍ଡୀ l

ଗଭୀର ସମୁଦ୍ରେ ବୁଡ଼ି ରହିଥିଲା

ବଡ଼ ଏକ ଦ୍ବୀପଦଣ୍ଡି l

ବାଣିଜ୍ୟେ ଆସନ୍ତି ନାନା ଦେଶୁ ପୋତ

ତାହା ନ ପାରନ୍ତି ଜାଣି l

ଧକ୍କା ଖାଇ ସେହି ସମୁଦ୍ରେ ବୁଡ଼ନ୍ତି

ହରାନ୍ତି ସବୁ ବିପଣୀ l

ଜଳଦସ୍ୟୁ ଏକ ଥିଲେ ସେହିଠାରେ

ଏହାକୁ ମଣି ସୁଯୋଗ l

ପୋତ ଧନ ଲୁଟି ଆନନ୍ଦେ ଥାଆନ୍ତି

କରୁଥାନ୍ତି ସୁଖ ଭୋଗ l

ସାଧୁ ଜଣେ ଦିନେ ଉପକାର ଚିନ୍ତି

ପାହାଡ଼େ ବାନ୍ଧିଲେ ଭେଳା l

ଘଣ୍ଟି ବାନ୍ଧିଦେଲେ ସେ ଭେଳା ଉପରେ

ସର୍ବ ବିପଦ ଟଳିଲା l

ସତର୍କ ଘଣ୍ଟିର ଶବଦ ଶୁଣିଲେ ବାଟ

ଭାଙ୍ଗି ଯାନ୍ତି ପୋତ l

ସର୍ବେ ପ୍ରଶଂସିଲେ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ସାଧୁ

ତୁମ୍ଭର କର୍ମ ମହତ l

ସାଧୁ ସିନା ସର୍ବେ ଉପକାର ଚିନ୍ତି

ବସାଇ ଥିଲେ ସେ ଘଣ୍ଟା l

ଏହା କିନ୍ତୁ ସେହି ଜଳ ଦସ୍ୟୁଙ୍କର

ହୋଇଗଲା ବଡ଼ କଣ୍ଟା l

ଚିନ୍ତିଲେ ସେ ଦିନେ ଏ ସାଧୁଟି ପାଇଁ

ବୁଡ଼ିଲା ମୋହରି ଭେଳା l

ବାଉଁଶ ଥିଲେ ନା ବଇଁଶୀ ବାଜିବ ଘଣ୍ଟାକୁ

ଦେଖିବି ଭଲା l

ଦସ୍ୟୁ ଏକ ଦିନେ ଘଣ୍ଟି ପାଶେ ଯାଇ

ହସିଲେ ବିକଟ ହସ l

ଛିଡ଼ାଇ ତାହାକୁ ସାଗରେ ଫିଙ୍ଗିଲେ

ନ ରହିଲା ଅବଶେଷ l

ଘଣ୍ଟା ବୁଡ଼ିଗଲା ଅତଳ ସାଗରେ

ଘର୍ଘର ଶବଦ କରି l

ଡାକୁ ବୋଲେ ସାଧୁ ଶେଷ ହୋଇଗଲା

ଏବେ ତୋର ବାହାଦୁରୀ l

ସେ ଜଳଦସ୍ୟୁର ଆନନ୍ଦରେ ଦିନ

ବିତିଗଲା କିଛି କାଳ l

ଏକ ଦିନେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଲା ପୁଣି

ଭୋଗ ତା ଦୁଷ୍କର୍ମ ଫଳ l

ନିଜ ଜାହାଜଟି ନିମଜ୍ଜିତ ହେଲା

ସେ ପାହାଡ଼େ ଧକ୍କା ଖାଇ l

ସଲିଳ ସମାଧି ସେ ଦସ୍ୟୁ ଲଭିଲେ ଆହା

ବୋଲିଲେନି କେହି l

ପାହାଡ଼ଟି ଥିଲା ସ୍କଟଲ୍ୟାଣ୍ଡ କୂଳେ ନାମ

ତାର ଇଞ୍ଚକେପ l

ଚର୍ଚ୍ଚର ଫାଦର ଥିଲେ ସେ ମହାତ୍ମା

ଜଳଦସ୍ୟୁ ଥିଲେ ରାଲ୍ଫ l

ଥାଅ ଏହା ଜାଣି ଏ ଶିକ୍ଷା କାହାଣୀ

ପର ପାଇଁ କଲେ ଖାତ l

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଲୀଳା ଯୋଗବଳେ ଦିନେ

ହୁଏ ସେ ଖାତେ ପତିତ l

କଥା ରହିଅଛି ପର ହିତ ଚିନ୍ତ ନ

ଚିନ୍ତ କାହାର ମନ୍ଦ l

ପର ମନ୍ଦ ଚିନ୍ତା ସେ ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା

ଚିନ୍ତନ୍ତି କାଳେ ଗୋବିନ୍ଦ l