ସମୟ ର ଉଡାଣ

ପୃଥିବୀରେ ଜୀବ ସତ୍ତା 

ପଞ୍ଚଭୂତ ସମାହାର

ଆବର୍ତ୍ତନ ବିବର୍ତ୍ତନ କରେ ସନ୍ଦିହାନ ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଜୁଆର ରେ 

ସମୟ ନୌକା ପରି ଧାବମାନ

କ୍ଷଣ ଦଣ୍ଡ ଦିନ ମାସ ବର୍ଷର ମିଶ୍ରଣ

ସମୟ ର ଘୂର୍ଣ୍ଣନ କି ହୁଏ ଦୃଶ୍ୟମାନ ?

ଶୁକ୍ଳ ଅମାବାସ୍ୟା 

ଏକ ପରେ ଆନ ଦୁଇ ପକ୍ଷ ପୁଣି

ଶୁସମୟ ଦୁଃସମୟ ଖେଳ

ଭାବ ଅଭାବ ର ମେଳି ସତେ କୌତୁହଳ ।

ଯାତ୍ରା ଅନ୍ତେ କ୍ଷତ ଯାହା 

ରହି ଯାଏ ଅତୀତ ର ଇତି

ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ନାଟକରେ ନାମ ତାର ସ୍ମୃତି ।

ଅଦୃଶ୍ୟ ସେ ଭବିଷ୍ୟତ ସମୟ ର ସାଥି

ନଜାଣି ନଦେଖି ବାଇ ପ୍ରାୟ ସର୍ବେ ହୋଇଥାନ୍ତି

ସରିଯାଏ ସମୟ ଯେ ଆୟୁଷ ର ସାଥେ

ଯେହ୍ନେ ଦିବା ରାତ୍ର , ୠତୁଚକ୍ର

ବାର ମାସ ସମୟ ର ଘୂର୍ଣ୍ଣନ ସହିତେ ।

ଅଚିରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୁଏ ସମୟ 

ପକ୍ଷୀରାଜ ପାଲିଙ୍କି ରେ ଉଡି

ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଚାଲି ଯାଏ ଜୀବନରେ ସ୍ମୃତି ରେଣୁ ଝାଡି ।

କାହିଁ କେତେ ଦିନୁ ସମୟ ଅବିରତ ଭାବେ

ଚାଲୁଥିଲା ,ଚାଲୁଅଛି , ଚାଲୁଥିବ କାଳ ଗର୍ଭେ

ଉଚିତ କର୍ମ ସୌଜନ୍ୟ ସାନିଧ୍ୟେ ସମୟ ର ସାହଚର୍ଯ୍ୟ

ଗତିମାନ ସଦା କ୍ଷଣେ ନ କରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରି ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ।