ରାତି ରାଣୀ

ରାତି ଶୋଇଗଲା ଦିନକୁ ଶୁଆଇ

ଅନ୍ଧାର ପଣତ ମେଲେଇ

ଶୀତଳ ସମୀର ଚ଼ାମର ଖେଳେଇ

ସପନ ଚ଼ାଦର ଘୋଡ଼େଇ |

ମଲ୍ଲୀ, ମାଳତୀ ଓ ଚ଼ମ୍ପା, ଚ଼ାମେଲୀଙ୍କୁ

ଗଭାର ଶୋଭାରେ ସଜାଇ

କଜଳପାତିର କଳାରେ ଆଂକଇ

ମୃଗନୟନକୁ ବଂକେଇ |

ଶରତ ଶିଶିର ରୂପେଲି ଶାଡ଼ିରେ

ହେମନ୍ତର ରଂଗ ଲଗାଇ

ବସନ୍ତ ଫୁଲରେ ମନଟି ଫୁଲେଇ

ଜାମିନୀ ହାଉଲେ ଚ଼ାଲଇ |

ଚ଼ାନ୍ଦ ଚ଼ାନ୍ଦିନୀରେ ଦେହ ଝଲକାଇ

ସିତାରା ତିଆରା ଲଗାଇ

ସୀତାର୍ ର ମଧୁ ଝଂକାରେ ଝୁମଇ

ଘୁଂଗୁରୁ ଆୱାଜେ ଲାଜେଇ |

ସରସୀର କଇଁ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ

ରାତି ରାଣୀ ମୁହଁ ଦେଖଇ,

ରାତିର ଚ଼ାନ୍ଦ ତ ଚିତ୍ତଚ଼ୋରା ତାର

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି କହଇ |

ରାତିର ଛାତିରେ ପୀରତିର ତାତି

ବିରହ ବି ଥାଏ ଲୁଚ଼େଇ

ରାତି ମାୟାବିନୀ, ବିଚ଼ିତ୍ରା, ଚିତ୍ରିଣୀ

କେତେ କୁହୁଳିନି ଲାଗଇ |

ମନ ମୋହିନୀ ସେ ଜାମିନୀ ହସଇ

ଦିନ ରାଜା ବୁକେ ଜଡାଇ

ଦିନ ଦୁନିଆକୁ କିମିଆ କରଇ

ଉଷା ରାଣୀ ମନ ଚିଡ଼ାଇ |

ରାତି ରାଣୀ ବଡ଼ ଶିଆଣୀ ସହେଲୀ

ନିଦୁଲି ଆଖିରେ ଦେଖଇ,

ଧୋ' ବାଇୟାର କୋଳରେ ଶୁଆଇ

ଦିନ ଦୁଃଖ ଦିଏ ଭୁଲାଇ |

ଦିନ ଚ଼ାଲି ଯାଏ ରାତିର ବୁକୁରେ

ରାତି ଦିନେ ଯାଇ ମିଳଇ

ଦୁଃଖର ସୁଖର ଜୀବନ ମଞ୍ଚଟି

ଦିନ-ରାତି ମିଶି ପୂରଇ |