ପ୍ରେମର ରୂପ

ତଉଲୁଛି କେହି ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟକୁ 

         ପାପର ନିକିତି ନେଇ 

କେହି ପୂଜେ ଆଉ ମନ ମନ୍ଦିରେ 

         ପୂଣ୍ୟର ସୁମନ ଦେଇ ।

ସଚେତ ସଭିଏଁ ଅଚେତ ଏଇଠି 

          ପାପ ଏଠି ପୂଣ୍ୟବକ୍ତା 

କୁହୂଳି ଜଳୁଛି ଜୀବନଟା ଏଠି 

           ଚାରିପାଖେ ନିସ୍ତବ୍ଧତା ।

ନ ବୁଝି ତା ଗୂଢ଼ କିଏ ସିଏ ମୂଢ଼ 

           କୁହେ ଏଥି ଅଶ୍ଳୀଳତା 

ବୋଧହୁଏ !ସିଏ ଲେଖୁଛି ଅନ୍ଧାରେ 

           ବାସ୍ତୁବାଦ ଶାଳୀନତା ।।