ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ 

ପ୍ରେମ ହିଁ ନିରାଟ ସତ୍ୟ

କହି କହି ତୁ କରି ଚାଲିଥିଲୁ ପ୍ରତାରଣା ।

ହୃଦୟରେ ଭରି ବାସୁକିର ଗରଳ,

ମୋ ଆଗରେ ହୋଇ ଯେ ସରଳତେରଛା

ଚାହାଣି ରେ ତୋର ହେଇଗଲି ବାଟବଣା ।

ହୃଦୟ ରେ ଆଣି ହୃତ୍ କମ୍ପନ

ଓଷ୍ଠ ରେ ମୋର ଯେବେ ଆଙ୍କିଲୁ

ଚୁମ୍ବନ କାହିଁକି କେଜାଣି ମୋର ମନ

ମରୁଭୂମିରେ ଭରିଗଲା ସବୁଜିମା ।

ରମ୍ଭା ,ଉର୍ବଶୀ, ମେନକା ଅବା

କେଉଁ ସ୍ବର୍ଗର ଅପସରା

ହେବେ କି ତୋ ରୂପ ସହ କଳନା,

ହେଲେ ଅପସରା ମାନେ ତ କରନ୍ତି

ଛଳନା ପୁରାଣରେ ତ ହେଇଛି ବର୍ଣ୍ଣର୍ନା ।

ବିବାହର ସ୍ବପ୍ନ ଏକ ପ୍ରହେଳିକା

ଏହା ଜାଣିଥିଲି ହେଲେବି କାହିଁକି

ତୋ ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ

ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଲି ।

ପ୍ରେମ ତୁଟିଲା ,ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଲା

ଭାଙ୍ଗିଲା ସବୁ ଗୁମାନ ଯେବେ ମୁଁ

ଜାଣିଲି ମନ ନୁହେଁ ତୋର ସେଇଟା ନନ୍ଦନକାନନ

ମୋ ପରି ଅନେକ ପଶୁ ସେଠି କରନ୍ତି ବିତରଣ ,

ବାଘ ସିଂହ, ଭାଲୁ ପରି ରାଜା ଥାଉ ଥାଉ 

ସାମାନ୍ୟ ଗୁଣ୍ଡୁଚି ମୂଷା ହେଇ

ମୋର କି ବା ବୃଥା ଅଭିମାନ ।

ନିଜକୁ ବୁଝେଇ ଭୁଲେଇ ମୁଁ ଦେଲି

ପ୍ରେମ ଏକ ମରୀଚିକା ବୋଲି

ଜାଣି ମୁଁ ଗଲିପ୍ରେମ କେବେ

କରିବିନି ବୋଲି ଶପଥ ଯେ ନେଲି

ହେଲେ ଏ ମନ କଣ ବୁଝିଲା

ପୁଣି ଏକ ଅପସରା ଦେଖି ,

ପୁଣି ମୋ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ବଢେଇ ମୁଁ ଦେଲି ।