ଫେରି ଆସ ହେ ମହାତ୍ମା

ଫେରି ଆସ ତୁମେ ହେ ମହାମାନବ

ସଦା ଝୁରେ ଜନ୍ମ ମାଟି ,

ସତ୍ୟ ଅହିଂସାର ବେଦମନ୍ତ୍ର ତୁମ

ଦେଉଥିଲା ଶାନ୍ତି ଭେଟି ।

ସରଳ ତୁମର ବେଶ ଆଉ ଭୁଷା

ଚାନ୍ଦ ପରି ସୁଶୀତଳ,

ଖଟି ଖାଇ କାଟି ପିନ୍ଧିବାର ନିଶା

ମନେ ଦେଉଥିଲା ବଳ ।

ବିଳାସ ବ୍ୟସନ ପରିହର କରି

ଜୀବନେ ସାଜିଲ ଦାସ ,

ହାତେ ବାଡ଼ି ଧରି କୋଷ ଚାଲୁଥିଲ

ନଥିଲାଟି କେବେ କ୍ଲେଶ ।

ବିଲାତରୁ ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରିଣ

ଫେରିଲ ନିଜର ଦେଶ ,

ଅହିଂସା ଧରମେ ସାଜି କର୍ମବୀର

ଦେଶେ ଫୁଟାଇଲ ହସ ।

ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନରେ ଆଲୁଅ ଲିଭିଲା

ମୃତ୍ୟୁକୁ କଲ ବରଣ ,

ପ୍ରାଥନା ସଭାରେ ଗୁଳିବିଦ୍ଧ ହୋଇ

ଛାଡିଲ ଶେଷ ପରାଣ ।

କାଳଜୟୀ ତୁମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସ୍ୱାଦ

ସବୁଠି ଅର୍ଜିଲ ଯଶ ,

ମହାନତା ତବ ଉପଦେଶ ଜ୍ଞାନ

ସଭିଙ୍କୁ କରିଲା ଵଶ ।

ଫେରି ଆସ ଥରେ ହେ ଜାତି ଜନକ

କାନ୍ଦୁଚି ଭାରତବର୍ଷ ,

ଆଉ ନାହିଁ ସେହି ସୁନାର ଭାରତ

ଦୁର୍ନୀତିରେ ହୋଇ ଶେଷ ।

ଚାଷି ଆତ୍ମହତ୍ୟା ବଢେ ଦିନୁଦିନ

ନାରୀ ହୁଏ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତ ,

ଭୂଦାନ ବଦଳେ ରକ୍ତର ଶୋଷଣେ

ଜନ ହୁଏ ନିଷ୍ପେସିତ ।

କେତେ ଯେ ଭେଳିକି ଚାଲେ ସବୁଠାରେ

ଲାଞ୍ଚରେ ମେଣ୍ଟଇ ଶୋଷ ,

ତୁମ ଫଟୋ ଆଗେ ଫୁଲମାଳ ଦେଇ

କରୁଥାନ୍ତି ଅବଶୋଷ ।

ଅମଙ୍ଗ ପଣରେ କ୍ଷୀର ରୁଚେ ନାହିଁ

ପିଉଥାନ୍ତି ସୋମରସ,

ଚେତନା ଶୂନ୍ୟରେ ଡ଼ଙ୍ଗା ଚାଲେ ପରା

ବଦଲାନ୍ତି ନିତି ବେଶ ।

ଫେରିଆସ ବାପୁ ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ମହାତ୍ମା

ଝୁରୁଚି ଭାରତ ବର୍ଷ ,

ସତ୍ୟ ଅହିଂସାର ମନ୍ତ୍ର ଫୁଙ୍କି ଦିଅ

ତୁଟି ଯାଉ ସବୁ ଲେଶ ।