ପାହାଡ଼ ସେପଟେ ତୁମରି ଘରବିନୋଦିନ

ତୁମ ସହ କେବେ ହୋଇଥିଲା ଦେଖା

ତାହା ସିନା ମନେ ପଡେନି ମୋର

ଭୁଲି ନାହିଁ ମାତ୍ର ହେ ପରମ ମିତ୍ର

ପାହାଡ଼ ସେପଟେ ତୁମରି ଘର ।

ଅନେକ ବାର ମୁଁ ଯାଇଛି ସେଠାବ

ବୁଲିଛି ଝରଣା ପାହାଡ଼ ନଈ

କେଡ଼େ ମନୋରମ ଅତି ଅନୁପମ

ପରା ତୁମର ସେ ଜନମ ଭୂଇଁ ।

ଯେତେ ପାଇଛି ମୁଁ ସେନେହ ଆଦର

ମନ ତଳେ ସଦା ଉଠଇ ଭାତି

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଧାଇଁ ଯାଆନ୍ତି ତା' କୋଳ

ଲାଭ କରିବାକୁ ସୋହାଗ ପ୍ରୀତି ।

କହୁଥାଏ ମନ ରହି ଚିରଦିନ

ଅପୂର୍ବ ଶୋଭାକୁ ପାରନ୍ତି ଦେଖି

ଏକାଠି କରିକି ତୁମ ପରି ମିତ

ପ୍ରେମ ଫଲ୍ଗୁରେ ଭିଜାନ୍ତି ଆଖି ।

କେତେ ନିଷ୍କପଟ ସରଳତା ଗୁଣେ

ନିପୁଣ ସକଳେ ତୁମ ଗାଆଁର

ହେଲେ ଶୋଷକର ଶୋଷଣ କଷଣେ

ସଢୁଅଛି ଆଜି ସବୁ ଅନ୍ତର ।

ପଢୁଅଛି ପାଠ ସେଥିପାଇଁ ମୁହିଁ

ବନ ବିଭାଗରେ କରି ଚାକିରୀ

ସବୁରି ଦୁଃଖକୁ ଦୂର କରିବାକୁ

ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ି ସଦା ଥିବି ବାହାରି ।

ରାଣ ଦେଉଅଛି ମୋର ଏ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ପୂରଣରେ ମନ ଫେରିବ ନାହିଁ

ଏପଟେ ଥାଇ ବି ସେପଟ ହସାଇ

ମିତ୍ରତାର ମାନ ରଖିବି ମୁହଁ ।