ନିୟତି ମୁଁ

ସେଇ ଗ୍ରନ୍ଥାଗାର ଭିତରେ ଥିବା 

ସୁନ୍ଦର ପ୍ରେମପତ୍ର ଟିଏ ମୁଁ,

ମତେ ପଢ଼ିପାରିବ ତ 

ବୁଝିପାରିବ l 

ଏ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ 

ରଙ୍ଗୀନ ଉଦ୍ୟାନଟିଏ ମୁଁ,

ମତେ ଖୋଜିପାରିବ ତ 

ମୋ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଖିପାରିବl

ପାହାଡ଼ପର୍ବତ ଦେଇ ଝରିଯାଉଥିବା 

ଝରଣାଟିଏ ମୁଁ, 

ଯଦି ସତରେ ଶୋଷିଲାଥିବ

ତେବେ ମତେ ପିଇପାରିବ l

ଏ ମଣିଷ ଅନ୍ତରେ ଥିବା 

ବିବେକ ଅଟେ ମୁଁ,

ଯଦି ସତ୍ୟଶାନ୍ତି ଦ୍ୱାରା ପୂଜାକରିବ 

ତେବେ ପ୍ରଭୁକୃପା କ'ଣ ଜାଣିପାରିବ l