ନିତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଆହା ଅଟେ ସେହି ଘର ,

                  ଯହିଁ ଥାଏ ସ୍ନେହ,ଶ୍ରଦ୍ଧା,ଭକ୍ତି,ନିରନ୍ତର ।।

ଗୁରୁଜନେ ଭକ୍ତି ପୁଣି ଲଘୁଜନେ ସ୍ନେହ,

                 ସକଳ ସମାନ ଦେଖୁଥାଏ ଯା ହୃଦୟ ।।

ପର ଆପଣାର ଭାବ ନ ଥାଏ ଯା ମନେ ,

      ସବୁଠାରେ ଦେଖୁଥାଏ ପରମାତ୍ମା ଜଣେ ।।

ଜୀବଠାରେ ଦୟା ଭାବ ଇଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ,

              ପାଗଳ,ଅକ୍ଷମ,ବୃଦ୍ଧ, ଯେ ସେବା କରିଛି ।।

ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଯେ ସଦା ସ୍ନେହ,ଶ୍ରଦ୍ଧା କରି ,

                 ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ହରେ ମନଟି ତାଙ୍କରି ।।

ନମ୍ର ଭଦ୍ର ସହିଷ୍ନୁତା ଭାବ ଯେ ଆଦର ,

                    ହିଂସା କୁଟ କପଟକୁ ମନୁ ଦୂରକର ।।

ଅନ୍ତର ଭିତରୁ ଅହଂ ଭାବ ଦୂରକରି ,

                ସର୍ବଜନ ହିତାୟ କର୍ମ କରୁଥାଅ ଚାଲି ।।

ମନକୁ କର ସଂଜତ ବାକ୍ୟକୁ ମଧୁର ,

               ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବହାରରେ ସର୍ବଜନ ଆଦର ।।

ଅନ୍ୟଦୁଃଖେ ଦୁଃଖି ପୁଣି ଅନ୍ୟସୁଖେ ସୁଖି ,

                   ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖ କୁ ଯିଏ ନିଜର କରିଛି ।।

ଅନ୍ୟର କଷ୍ଟକୁ ଯିଏ ନିଜ କଷ୍ଟ ଭାବି ,

         ଅନ୍ୟର କଷ୍ଟ ଲାଘବ ପାଇଁ ହୃଦୟେ ଭାବିଚି ।।

ଅନ୍ୟ ନିଦା ଅପବାଦ ଯା କର୍ଣ୍ଣ ନ ଶୁଣେ ,

                  ଅନ୍ୟର ହିତରେ ଯିଏ ତତ୍ପର ଥାଏ ।।

ସକଳକୁ ସମଭାବି କରିଚାଲ କର୍ମ ,

                     ସକଳ ହୃଦୟେ ରହିଛନ୍ତି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ।।

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ହରି ସେ ଯେ ଜଗନ୍ମାଥ ,

        ଉଡାଇ ପତିତପାବନ ଉଦ୍ଧାର ପତିତ ।।

କବି:ଶ୍ରୀ ସୁଶିଲ୍ କୁମାର ପାଣି ।