ମୋ ଗାଁ

ସେକାଳ ସକାଳ ନାହିଁ ଧନ ମଣି

           ସେକାଳ ପଖାଳ ନାହିଁ

ଚଷା ପୁଅ ଏବେ ଚାଷ ହୁଡି ଲାଣି 

           ବିପିଏଲ ଚାଉଳ ପାଇଁ

ପାଠ ପଢି ମୋର ସ୍ଵାଭିମାନୀ ପୁଅ 

            ଯାଏ ତ ଦାଦନ ଖଟି

ଅପାଠୁଆ ଯେତେ କୁଜି ନେତାମାନେ

              ନୀଇତି ମାଗନ୍ତି ବଟି

ପ୍ରତିଷ୍ପର୍ଦ୍ଧା ଏଠି ଚାଲୁଅଛି ଭାଇ

          ଗରିବ ତ ହବା ପାଇଁ

ସରକାରୀ କାଗଜେ ନିଜ ନାଁ ଲେଖି 

          ମାଗଣା ଖାଇବା ପାଇଁ

କୁନ୍ଦୁଲି , ବେବିନା କେତେ ଯେ ଭଉଣୀ

               ହୁଏ ଆଜି ହନ୍ତ ସନ୍ଥ

ଗଣତନ୍ତ୍ର ର ଏକି ସ୍ବାଧୀନତା

             କେବେ ହେବ ୟାର ଅନ୍ତ

ଭାରି ସ୍ଵାଭିମାନୀ କେତେ ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ

             ଥିଲା ସେ ଓଡ଼ିଆ ପୁଅ

ସରକାରୀ ଯୋଜନା ଅଳସୁଆ କଲା

             ଏବେ ତ ବୁଝିବା ହୁଅ