ମହକ

ତୁମେ ତ କୁହୁକ ଚନ୍ଦ୍ର ଆକାଶର

ସରସ୍ୱତୀ ପୁତ୍ର ଅବା ,

ତୁମ ସାଧନାର ସୀମା ଅନ୍ତ ନାହିଁ

ତୁମେ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ଆଭା !

ତୁମେ ଅସାମାନ୍ୟ କହେ ମୋର ମନ 

ତୁମ ସ୍ନେହୁଁ ମାଗେ ଭାଗ ,

ବଢିଛି ବଢିବ ସମ୍ଭାଳି ରଖନା 

ତୁମ ପ୍ରତି ଅନୁରାଗ ।

ହୃଦୟରେ ଭରି ଯାହାତ ଦେଇଛ 

ପୂଜିବି ମୁଁ କାଳ କାଳ ,

ତୁମରି ପ୍ରେରଣା ଭରୁଛି ଜୀବନେ

 ନୂଆ ବାଟ ଦେଖାଇଲ ।

ଚାଲିଲି ଚାଲିବି ଚଳୁଥିବି ଏବେ 

ତୁମ ପଥ ଅନୁସରି ,

ଜୀବନ ନାୟକ ଦିଅ ଆଶୀର୍ବାଦ

ନଉକା ହେଉ ମୋ ପାରି ।

ନାମଟିଏ ମୋତେ ଆଜି ଦେଇ ଦିଅ

ମୋ ସମର୍ପଣର ଗାଥା ,

ଗାଉଥାଉ ବିଶ୍ୱ ପଡୁଥାଉ ହୂରି

ବଢୁ ତୁମର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ।

ଉପେକ୍ଷିତ ଏହି ଜୀବନ ଜଂଜାଳେ

ହୋଇ ପଦ୍ମ ପୁଷ୍ପ ଏକ ,

ଭରି ଦେଲ ମୋ ଠି ମିଠା ସପନକୁ

ଅଛି ତୁମଠି କୁହୁକ ।