ଲୁହ

ସତରେ ଲୁହ,

ତୁ ବଡ ଭାଗ୍ୟବାନ,

ତୋ ଇଚ୍ଛାରେ କେବେ ତୁହି ରଙ୍ଗୋଲି ଫାଲ୍ଗୁନ,

ତ କେବେ ଲୁହର ଶ୍ରାବଣ ।

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ?

ଶିକୁଳିରେ ବନ୍ଧା ମୋର ପାଦ,

ନା ଆଗକୁ ଯାଉଛି, ନା ପଛକୁ ଫେରିଛି,

ଘେରେ ମୋତେ ବହୁ ବାଦ ଓ ବିବାଦ ।

ଖୁସିରେ ଯେବେତୁ ହେଉଛୁ ବିଭୋର,

ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ ହୋଇ ଝରିଯାଉ,

ନମାନୁ ତୁ ସ୍ଥାନ କାଳ ପାତ୍ର,

ତୋ ପାଇଁ ଏହି ଅଟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପୁରସ୍କାର । 

କିନ୍ତୁ ମୁଁ?

ମନ ଯେବେ ଖୁସି ହୁଏ,

ପାରେନି ମନ ଖୋଲି ହସି,

କାହିଁକି ନା, ମନେ ଥାଏ କଟାକ୍ଷର ଡର ।