କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ମନେ ଜାଗେ

କ୍ଷଣେକ୍ଷଣେ ମନେ ଜାଗେ ବାସନା ମୋହରି

ସମୟସ୍ରୋତେ ଯାଆନ୍ତି ପଛେ ଟିକେ ଫେରି

ଅନୁଭବୀ ଟିକେ ପୁରାତନ ସ୍ମୃତି ଚୟ

ପୁଣି ଫେରନ୍ତି ଯା ନୁହେଁ ପରିବର୍ତ୍ତନୀୟ l

                   

ଜାଗେ ବାସନା ମୋହର କ୍ଷଣେ କେବେ ପୁଣି

ଶୈଶବ ଫେରି ଆସନ୍ତା ମୋର ଏହି କ୍ଷଣି

ଦେଖନ୍ତି ଜନନୀ ମୁଖ, ଦିବ୍ୟ ତାର ହସ

ନଲଭି ତା ସ୍ନେହ ଫେରିଆସନ୍ତି ଅବଶ୍ୟ l

                   

ଜାଗଇ କାମନା ମନେ ପୁଣି କେତେବେଳେ

ଯାଉ ଥାନ୍ତି ମୁହିଁ ଅବହେଳେ ପାଠ ଶାଳେ

ଫେରନ୍ତି ସାଥୀ ମେଳରେ ସମୟ ବିତାଇ

ସହପାଠୀ ଯାହାଙ୍କୁ ମୁଁ ଆଉ ଭେଟି ନାହିଁ l

                    

ପୁଣି ବାସନା ଜାଗଇ ଲାଗଇ ସନ୍ଦେହ

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହୁଅନ୍ତି ମୁହିଁ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ

ପୁନଶ୍ଚ ସାଧି ନାଶନ୍ତି ଅବିଦ୍ୟା ମୋହର

ହାୟହାୟ କାଳ ହାୟ ମୋ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିର l

                    

ଜାଗଇ ମନରେ ପୁଣି କର୍ମେ ଫେରିଯାନ୍ତି

ସଜାଡ଼ି ନିଅନ୍ତି ଠିକ ଠାକ ଭୁଲ ଭ୍ରାନ୍ତି 

ମନେପଡ଼େ ସେ ମୋହର ପ୍ରଥମ ବେତନ

ହାୟେ କି ଆସିବ ଫେରି ସେହି ଖୁସିଦିନ l

                    

ବାସନା ମୋ ମନେ କେବେ ହୁଅଇ ପ୍ରବଳ

ପିଲାଙ୍କ ସହିତେ ଟିକେ ଖେଳନ୍ତି ମୁଁ ଖେଳ

ହାୟେ ସେ ସମୟ ହାୟ ଯାଇ ଅଛି ଗଡ଼ି

ପିଲାଏ ହେଲେଣି ଏବେ ଆସି ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ି l

                    

କେବେ ପୁଣି ଭାବେ ମୁହିଁ ଆଉଟିକେ ବଞ୍ଚି

ବାଣ୍ଟି ଦେଇଥାନ୍ତି ଲୋକେ ଯାହା ଅଛି ସଞ୍ଚି

ଲୋଡ଼ାନାହିଁ ବଞ୍ଚିବା ମୋ ସୁଦୀର୍ଘ ଜୀବନ

କିନ୍ତୁ ହାୟ ଫେରି ଆସିବ କି ସେହି ଦିନ ।

                    

ବୃଥା ଭାବନାରେ ଭାଇ ଭାସି ଯାଏ ମୁହିଁ

ଅତୀତକୁ ଆସ୍ଫାଳଇ ଯାହା ଫେରେନାହିଁ

ଆୟୁଷ ମୋ ଆଉ ରହିଅଛି ଯେତେ ବାକି

ସାର୍ଥକେ ହରିବି ନିଶ୍ଚେ ଦୁଃଖ ସୁଖ ବିକି l