କବିତା - ଗଳ୍ପ

 ନିଜ ଭିତରେ ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ହଜେ ,

  ହଜେ କିଛି ଖୋଜିବାକୁ

  କିଛି ତଲାସ୍ କରିବାକୁ,

 ତଲାସ୍ କରେ ନିଜ ଭିତରେ ଥିବା

       ଗଳ୍ପାଲୟ କୁ । ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ମୁଁ 

    ଏକ ନୂଆ ଗଳ୍ପ ଲେଖେ

ଲେଖେ ନିଜ କଳ୍ପନା କୁ

     କେବେ ମୋର ଖୁସିରେ ତ ,

     କେବେ ମୋର ଦୁଃଖରେ ,

ନିଜ ଗଳ୍ପ ର ପାଠାଗାରରେ 

     ମୁଁ ନିଜକୁ ହଜେଇ ବସେ ,

 ହୁଏତ...

 ମୁଁ ହଜିଥିବା ବାଟୋଇ ହୋଇପାରେ

        କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଖୁସିରେ..

     ହଁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଖୁସିରେ ହଜେ । ।

 ମୁଁ ହଜି ହଜି ଏ ଦୁନିଆର ଛନ୍ଦିଆ ଗଳ୍ପକୁ 

        ଆଉ ବୁଝି ପାରେନା ..

 ମୋତେ ଆସେନା ଅନ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଭଳି

    ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରିବା

        ମୋତେ ଜମା ଆସେନା... । ।

  ଦୁନିଆର ଚଲାପଥ ଗଳ୍ପରେ 

        ନିରୀହ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ, 

         ଅଛି ତ ଖାଲି ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା.. ।

 ଦୁନିଆ ଗଳ୍ପ ଅନୁସାରେ ଭଲ ବ୍ୟକ୍ତି

     ସିଏ..ନୁହଁ ଯାହା ପାଖେ ଭଲ ମନ ଥାଏ ,

           ସିଏ ଯାହା ପାଖେ ଭଲ ଧନ ଥାଏ ।

 ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ଦୁନିଆ ଗଳ୍ପକୁ

         ଆଦ୍ୟ ଭଲ ଲାଗେ ନା,

        ଭଲ ଲାଗେ ତ ଖାଲି ଗାଳ୍ପିକର ଗଳ୍ପକୁ । 

  ଗଳ୍ପ ଗାଳ୍ପିକର ସମୁଦ୍ର

        ଯାହା..ଦେଖେନା ଟଙ୍କା ପଇସା

          ଦେଖେ ତ ଖାଲି ଚରିତ୍ର.... । ।