ଦେଶୀ କଙ୍କଡା

ମାନସ ମନ୍ଥନ        ନିତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ

      କୁବୁଜା ବଥ ପରାଏ,

ମୂଳ ଅଛି ଚୂଳ       ଫଳ ମହାକାଳ

      ଦେଶୀ କଙ୍କଡା ପ୍ରାୟେ ॥

ଗୋଳିଆ ମନରେ     ଉପମା ବାସନ୍ତୀ

      ଶରଦ ଆକାଶେ ଶଶୀ,

ଆମରି ଭାଷଣ       ମୁଗୁନି ପାଷାଣ

      ନିଘା ଦ୍ୱାପର ବଇଁଶୀ ॥

ମିଛ ଖଚ ଆମ     ଆତ୍ମୀୟ ସୋଦର

      ସପନ ଦିବ୍ୟ ଠକେଇ,

ମନବୋଧ ଚଉ-     ତିଶା ଗାଉଥାଏ

     ବିଭବ ଆମ କୋକେଇ ॥

ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଇର୍ଷା    ସବୁରି ବେଉଷା

     ସ୍ୱାର୍ଥକୁ କରି ସାରଥି,

କ୍ରାନ୍ତି ଦିବସରେ      ନେଉଛୁ ଶପଥ

     ସାଜିଣ ଶୋଷଣ ରଥି ॥

ଗରୀବ ରକ୍ତରେ      ଘୃତ ଅନ୍ନ ଖାଇ

      ନିଇତି ମାରୁଛୁ ହାଇ,

ମଝି ଦରିଆରେ      ମଗର ପାଟିରେ

     କାଳ ରାତ୍ରି ଯିବ ପାହି ॥

ଛଅ ଖଣ୍ତି କାଠ     ଶେଷ ଆମ ପୀଠ

     କାଳ ରଖିଛି ସଜାଇ,

ତେର ଦିନ ପରେ    ଭୂଲିବେ ସୋଦରେ

     ଜ୍ଞାତି କୁଟୁମ୍ବକୁ ନେଇ ॥

ଖଜୁରୀ ଗଛର        କି ଗୁଣ ଗାଇବା

     ମୂଳରୁ ପାହାଚ ପାହାଚ,

ଦେଶୀ କଙ୍କଡାକୁ    ଗୋଳିଆ ପାଣି ଯେ

      ଏତ ସମୟ ଉବାଚ ॥