ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ

ହେ ମୋହନ ମୁରାରୀ କାହ୍ନା 

କି ସୁନ୍ଦର ରୂପ ତୋହର

ଦେଖି ତୋର ନାଲି ଅଧର

 ମୁଁ ହୋଇଯାଏ ଆନମନା । 

 

ଦୁଃଖ ହରଣକାରୀ ହରି

ସବୁ ଦୁଃଖ ଯାଏ ମୋ ସରି

ଦେଖି ଦେଇ ତୋର ଶ୍ରୀ ମୁଖ

ଝରି ଯାଏ ନୟନୁ ବାରି। 

କଳା ରଙ୍ଗଧାରୀ କାଳିଆ

ମୁହଁ ତୋର ଚନ୍ଦ୍ର ଉଦିଆ

ଦେଖିବା ପାଇଁ ହୁଏ ମନ

ଡୋରି ଲଗେଇ ତୁ ନେଇଯା। 

ନୁହେଁ ମୁଁ ଦାସିଆ ବାଉରୀ

ନା ଅଟଇ ମୁଁ ସାଲବେଗ

ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ମନ ଦେଲି

ଢାଳି ଦେଇ ଭକତି ଅର୍ଘ୍ୟ ।