ଭିଟାମାଟି

ଭିଟାମାଟି ସିନା ଅତି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବଂଶ ବୁଣିଆଦି ମାଟି,

ସେ ମାଟିର ବାସ୍ନା ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଖର ଚମକାଇ ଦିଏ ଛାତି |

ପିତା-ପିତାମହ କେତେ ପୁରୁଷର ଜନ୍ମଦାତା ସେହି ସ୍ଥାନ, 

ସେଇଠି ରହିଛି ସଭିଙ୍କର ଆତ୍ମା ଲୁଚିଛି ଅନେକ ସ୍ଵପ୍ନ |

ଅନୁରାଗ ପୁଣି ପ୍ରୀତିଭାବ ଥାଏ ସେହି ମାଟିର ଛାତିରେ,

ଯିଏ ଯେତେ ଦୂରେ ଥିଲେ ବି ମମତା ଲାଗିରହେ ତା' ସାଥିରେ |

ଭିଟାମାଟି ପାଇଁ କେତେ ଯେ ଲଢେଇ କେତେ ରକ୍ତପାତ ହୁଏ,

ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟରେ ଭରା ରାଜଧାନୀ କୋଠା ତା'ର ସରି କେହି ନୁହେଁ |

ସମସ୍ତଙ୍କ ମନ ମମତା ରଜ୍ଜୁରେ ବନ୍ଧାହୋଇ ରହିଥାଏ,

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆସକ୍ତି ହୋଇଲେ ସେ ପ୍ରତି ବିକାଶରେ ବାଧା ଦିଏ |

ବଦଳିଛି ଯୁଗ ବଦଳିଛି ନୀତି ବଦଳିଛି ଗତି ମତି,

ଭିଟାମାଟିକୁ ଯେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଛି କରି ପାରୁନି ଉନ୍ନତି |

ଭିଟାମାଟି ମୋହ ତୁଟେଇ ଦେଇ ଯେ ବାହାରକୁ ଚାଲିଯାଏ,

ଆଖିଖୋଲି ଦେଖେ ବାହାର ଦୁନିଆ ଯୁଗ ସହ ତାଳଦିଏ |

କୁଳ ବେଉଷାକୁ ଛାଡ଼ିଛନ୍ତି ଯିଏ ହେଇଛନ୍ତି ବଡ଼ ସିଏ,

ଧନ ମାନ ଜ୍ଞାନ କରନ୍ତି ଅର୍ଜନ ସ୍ୱନାମେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଏ |

ଭିଟାମାଟି ମୋହ ଥାଉ ହୃଦୟରେ ମମତାରେ ବନ୍ଧା ଥାଉ,

ନିଜର ବିକାଶ ଦେଶର ବିକାଶ ଜ୍ଞାନର ବିକାଶ ହେଉ |