ବେଙ୍ଗୁଲି ରାଣୀ ର ଦୁଃଖ....

ସାରୁ ବୁଦା ମୂଳେ କାନ୍ଦୁଥିଲା ବସି

ବେଙ୍ଗୁଲୀ ରାଣୀ ।

କେଂ କଟ-କଟ ବୋବେଇ-ବୋବେଇ

ଖୋଜୁଛି ପାଣି ।।(୧)

ପିଲାମାନେ ତାର ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ 

ମାଆ ମୁହଁକୁ ।

ଭାବୁଥିଲେ ବସି ପଚାରିବେ ବୋଲି

ତାଙ୍କ ମାଆକୁ ।।(୨)

ମାଆ ବୁଝିଗଲା ପିଲାଙ୍କ ଭାବନା 

କହିଲା ବସି ।

ପାଣି ଟୋପେ ନାହିଁ ରହିବା କେମିତି

ଭାବୁଛି ବସି ।।(୩)

ମଣିଷ ଗୁଡ଼ାକ ଗଛ କାଟି ସବୁ 

କରିଲେ ପଦା ।

ବର୍ଷା ନାହିଁ ବୋଲି ଟାଣୁଆ ଭୁଇଁଟା

ହଉନି ଓଦା ।।(୪)

ଗୋଟିଏ ମଣିଷ ଗୋଟିଏ ଗଛକୁ

ରୋପିବ ଯେବେ ।

ଜଗତ ହସିବ ସଭିଏଁ ରହିବା 

ଖୁସିରେ ତେବେ ।।(୫)

(ଦେବୀ- ୧୧/୦୫/୨୦୧୮)