ଆତ୍ମରକ୍ଷା

କବଚ କୁଣ୍ଡଳ ପିନ୍ଧି ଜନ୍ମିଥିଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ପୁତ୍ର ବୀର କର୍ଣ୍ଣ

କରୁଥିଲେ ଯୁଦ୍ଧ ରଥି ମହାରଥୀ

ପିନ୍ଧି ବଜ୍ର ଶିରସ୍ତ୍ରାଣ ।

ଝଡି ବରଷାରେ ଚାଷୀ କରେ ହଳ

ବିଲେ କରେ ରୁଆ ପୋତା

ନେଇଥାଏ ସଙ୍ଗେ କାଖରେ ଜାକିକି

ତଲେଇ ପଖିଆ ଛତା ।

ଧନୀ ସୈ।ଦାଗର ରଖେ ମହଜୁଦ

ଅସୁମାରୀ ଟଙ୍କା ସୁନା

ରଖିଥାଏ ପୋଷି ଡାହାଳ କୁକୁର

ଜଗୁଆଳ ଡରାବନା ।

ପିନ୍ଧି ଭାରି ଯୋତା ଦମ୍ଭିଲା ପୋଷାକ

ଆମ ବୀର ସଇନିକ

ଜଗିଥାନ୍ତି ସୀମା ପର୍ବତ ଉଚ୍ଚରେ

ମରୁରେ ହୋଇ ସତର୍କ ।

ଗାଆଁ ଗହଳରେ ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ

ହୋଇଲେ ଚଳପ୍ରଚଳ

ଟର୍ଚ୍ଚ ଲଣ୍ଠନ କିଳାବାଡିଟିଏ

ଧରିଥାନ୍ତି ଗ୍ରାମ୍ୟଜନ ।

ପଡିଲେ କିଛି ବି ଆପଦ ବିପଦ

ଖଟାଅ ବୁଦ୍ଧି କୈ।ଶଳ

ଉପାୟ ଅଧୀନ ନ ହେଲେ ସମସ୍ୟା

ମୁହଁକୁ ଉନ୍ମୁକ୍ତେ ଖୋଲ ।

ଲୋଡ଼ ସହଯୋଗ ସମାଧାନ ସୂତ୍ର

ଚିନ୍ତା କର ଆଗପଛ

ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ବିରାଟ ସମସ୍ୟା

ଅବହେଳା ଛୋଟମୋଟ ।

ସତର୍କ ସଜଗ ଉପସ୍ଥିତ ବୁଦ୍ଧି

ଆତ୍ମରକ୍ଷା ସୁକବଚ

ଧାରଣ କରିବା ଅଟେ ହିତକର

ମହତ ଜନ ଉବାଚ ।