पालक-माता-पिता...

मी लहानपणी शाळेच्या संस्कृत पुस्तकात वाचाल होत...–

" मातृ देवो भव:, पितृ देवो भव: "

 

पण मला त्यावेळी या वाक्यांचे अर्थ समजला नव्हता...

मित्रांनो तुम्ही अशी समजू शकता की त्यावेळी मला समजून घ्यायचच नव्हतं... त्यावेळी मे फक्त रट्टा मारत असे. त्या वाक्यामधील भावार्थ मे कडी समजून घेण्याचा प्रयत्न नाही केला... पण आता त्या वाक्याचा अर्थ मनामध्ये उतरत आहे...

आजच्या तरुण पिढीने पालकांना वृद्ध पिढी म्हणून नकार दिला आहे. त्याचे मन परिस्थिती समजून घेण्याचा प्रयत्न करीत नाही. पण मित्रानो हे विसरू नये, आपण ज्या ठिकाणी समाजात जीवन जगण्यास उभे आहोत आणि आम्हाला जो आदर मिळत आहे ... ते फक्त परिणाम नाही, त्यात आमच्या पालकांनी लपलेले परिश्रम आहे... जर आज आपण त्यांना जुनी पिढी म्हणत तिच्या अपमान करण्यासाठी थोढही संकोच करत नाही, तर अश्या वेळी तुमि स्वतःला त्या ठिकाणी ठेवून विचार करा... तुम्हाला जाणवेल की तुमची पुढची पिढी पण त्यासारकच वागवेलं... आणि मित्रांनो आपली मूल पण आपल्याला जुनी पिढीच समजून नकारतील... त्यावेळी मग आपल्याला आपल्या माता-पिता च अर्थ कळेल... आणि आपल्या पालकांचं मनस्थिती के होती ते कळेल...

आता आपल्याला वाईट वाटत की आपले माता-पिता आपल्यावर इतकी निर्बंध का लावता... बाळा तिकडे बसू नको, बाळा तिकडे जाऊ नको, बाळा त्याच्याशी संगत चांगलं नाही.... तुला ते शोभत नाही तास करू नको.... असे बरच काही.... परंतु त्याचे वाईट परिणाम उघड झाल्यानंतर आपल्याला कळते की आपले माता-पिता आम्हाला योग्य सांगत आहेत. आणि मग आम्ही अभिमानाने म्हणू - आपण नेहमीच पापी आहोत... मला तुमचा अभिमान आहे... विधी मान्य केल्यामुळे, तरुण पिढीची काळजी घेतली जात नाही. आजच्या तरुण पिढीला आजच्या फॅशन टप्प्यात राहण्याची इच्छा आहे... या युवा पिढीने जुन्या पिढीची धार्मिक प्रवृत्ती नाकारली गेली आहे.... तरुण पिढीला त्यांच्या स्वत: च्या मार्गांनी जगू इच्छित आहे...

 

बाळ जन्माला येतात तेव्हा पालक त्यांच्या मुलांच वाईट होऊ देणार नाहीत, मग पालकांच्या डोळ्यात आनंद दिसून येतो, मुलाचा जन्म तसेच पालकांच्या स्वप्नांचा जन्म होतो. . जेव्हा मुली जन्माला येतात तेव्हा आई तिच्यात स्वतःची प्रतिमा बघते आणि जेव्हा मुलगा जन्माला येतो तेव्हा बाप त्याच्यामध्ये स्वतःला पाहात असतो. मुलाचा जन्म झाला की पालकांचे स्वप्न उडतात. मुलगी मोठी होईल आणि डॉक्टर होईल आणि आम्ही मुलगा एक अभियंता बनवू. पण जर त्याच मुलाने पुढे मोठे होऊन आणि त्याच्या वडिलांचे स्वप्न तोडले तर कुणालाच त्यावेळची वडिलांचे मनस्थिती के असेल कळत नाही.

 आजच्या तरुण पिढीचा विचार करण्याचा मार्ग पूर्णपणे भिन्न आहे. जेव्हा वडील आपल्या मुलाला चुकीच्या गोष्टी करण्यापासून थांबवतात किंवा त्याला गुलामगिरीत ठेवतात, त्यामुळे त्याच्या मुलांनी चुकीचे वागू नये, तर त्यावेळी तरुण पिढी त्याच्या वडिलांना हिटलरसारखे नावाने संबोधले जातात जणू काही त्यांचे माता-पिटा हिटलरच आहेत... पण वाडीलांना समजणे, हे या तरुण पिढीला तणावपूर्ण वाटतात. आई-बाबांचे प्रेम त्यांना ओझे बनू लागते... आपण आपले स्वप्न कधीही पूर्ण करू शकतो, परंतु प्रथम आपण आपल्या पालकांचे स्वप्न समजून घेतले पाहिजे ज्यांनी आम्हाला हे जीवन दिले आहे... आपल्या वडिलांना आपल्या मित्रांच्या गोळक्यात हिटलरची पदवी देणं म्हणजे, आपल्या माता-पिता यांनी दिलेल्या संस्कारांची हार आहे...

 आज, जेव्हा आपण त्यांच्याबरोबर पाऊल उचलू इच्छित नाही, तेव्हा आपण त्या लहानपणाच्या आठवणी लक्षात ठेवल्या पाहिजेत ज्यांनी आम्हाला चालणे आणि उठून उभे राहणे हे हात पकडून शिकवले... आज आपण त्यांच्या पाठीशी चालणे अपमानित असल्याचे मानतो... पण वडिलांच्या कल्पनांशी मतभेद घेणे अयोग्य आहे. केवळ आणि केवळ ही तरुण पिढी त्यांच्या आई-वडिलांच्या अनुभवांना स्वीकारूनच त्यांच्या आयुष्यात यश मिळवू शकतात.....

आत्तापर्यंत मी जे माता-पिता ला जवळून पाहिलंय ते मे माज्या शब्दात मांडण्याचा प्रयत्न करीत आहे ...

"माता- जीवनाचे आधार,

पिता - जीवनाचे सार..."

जर तुमच्याकडे आई-वडील असेल तर आयुष्यातल्या आनंदात प्रचंड...

"माता माझी जीवन गाथा

पिता माजा जीवन दाता...

आईने या जगात आणलं,

वाडीलाने या जीवनाची भेट दिल...

जग दर्शविण्याकरिता पिता चांगला आहे,

त्यात रक्षणकर्ता माता पण आहे...

माता-पिता एक संवरक्षक आहेत,

जेंव्हा त्यांचं हात आपल्या डोक्यावर आहे...

जर वडील नसेल तर बालपण अनाथ असेल,

जर आई नसेल तर बालपण निरर्थक आहे...

म्हणून तुमचे नाव आपल्या आई-वडिलांपेक्षा मोठे करा,

आई-वडिलांचा अपमान करू नका, त्यांचा आदर करा...

पालकांची उणीव कोणीही विभाजित करू शकत नाही...