प्रवास

हाती हिरवा चुडा,नऊवारीचा तो थाट

मेदींच्या पावलाने ती चाले,सासरची वाट |

सुटे माहेर ते मागे, जीवा हुरहूर वाटे

 परी ओढ लावी मना, सात जन्मांचे ते नाते ।

ओलांडीता माप ,झाले फुलांनी स्वागत

कोडकौतूकाचे चार दिस ,मग संपले केव्हाच

कसे बसे त्याने ,सोसली थोडी कळ

राहवेना 'ती'च्यापासून दूर,आली सांजवेळ ।

मग रोजचाच सुरू झाला ,दारू पिऊन धिंगाणा

प्रेम, राग ,लोभ कशाने, तो काही थांबता थांबेना 

सासू ही भरे रागे हिलाच,तुझ्यातच काही कमी

वाटले सुधारेल लग्नानंतर असे पालुपद नामी ।

बाई बाई लाच टोची, लावी बोल येता जाता

माय माहेरी ही सांगे,घे तूच सांभाळून आता ।

एक दिवस झाला कडेलोट,त्याने उगारता हात

पकडला बकोटीला तिने,नेले ओढत पोलिसात ।

हाती लढ्याची मशाल , डोळ्यात पेटता अंगार,

बाजू सत्याची मांडाया,ठोकले न्यायाचे ते दार ।

सगळयांच्या कुत्सित नजरा,कोणी करेना मदत

लढा एकटीच लढून ,तिची ताकद चालली संपत ।

दमल्या जीवाला मग,दारीच्या विहिरीची आली सय

म्हणाली घे जवळ प्रेमाने, हो आता तूच माझी माय ।

पाहता वाकून विहिरीत,दिसले व्याकुळ चेहरे

नको मानू सखे हार,बघतो आशेने तूजकडे ।

पुढे टाकला पाय तिने ,तसाच मागे तो ओढला

बस्स ना थांबायचे आता,ठाम निश्चय तो केला ।