पंच ही भूते अवघा

पंच ही भूते अवघा त्यांचा खेळ । आत्मा तो निर्मळ शुध्द आहे ॥१॥

तेथें मरतें तें कोण राहतें तें कोण । जयाचें कारण तोचि जाणे ॥२॥

वांयाचि वोझें घेती आपुलातें शिरी । वाउगे हांवभरी होती वांया ॥३॥

सोयरा म्हणे यांचे वाटते नवल । न कळे कांही बोल परमार्थाची ॥४॥