माणुसकीचा मास्क

आला आला कारोना आला ..

संपलेली माणुसकी घेऊन आला..

चेहरा लपवला जात लपवली...

माणूस फक्त उभा राहिला..

पांढऱ्या शुभ्र कपड्या माघी...

फक्तं तो जाळला गेला...

ना हिरवा होता ना केशरी होता..

ना तेथे कोणता देवाचा धर्माचा झेंडा होता....

माझा माझा म्हणता ,माझीच माणसे नव्हती...

त्या भयावय परस्थिती पुढे ना रक्ताचे नाती होती..ना बँकेतील बॅलेन्स होती ....!!

तो फक्त शांत निपचित पडला होता पांढऱ्या वस्त्रा मध्ये ...!

आपला नंबर येताच धगधगते अगणित मुक्त होण्या साठी...!

ना विधी होती ना पूजा , ना अंत यात्रा होती, ना रडणारे होते...

फक्त एक सायरन रुपी पांढरी गाडी अणि होता तो फक्त मानव जातीचा एक माणूस ....!!

काही काळ वोलांडला तोंडावरची झाकण काढली ..

गेला गेला करोना गेला ...

परत वेग वेग वेगळ्या रंगाचे 

झेंडे घेऊन आला...

कधी मंदिरातून देव गेला तर ..

मशिदीत त्याचा अवशेष रुपी सहवास लाभला...!

पुन्हा माणूस हरवला..

अणि वेग वेगळ्या रंगाचा झेंडा फडकला ...

का गेला करोना.? का गेला करोना?....

जिंकला जरी माणूस मास्क लावून विषाणू पासून...

हरला तेव्हा मास्क काढून माणुसकीपासून...!!!!

हरला पुन्हा माणुसकी पासून.....!!!