कोसळ कोसळ घना धरेवर
कोसळ कोसळ घना धरेवर
कोसळ कोसळ घना धरेवर तुझी घुमू दे गाणी
या झाडांवर या पानांवर तुझे जमू दे पाणी
गडगड वाजे ढोल नभाचा विजा चमकती बाई !
पावसात या धुंद मनाची किती होतसे घाई !
सरी शिडकतो मने भिजवतो ओल पेरूनी जातो
या मातीच्या जगण्यालाही अर्थ देवूनी जातो
असा भिजवतो नात्यानांही स्वतः रिकामा बाई !
पावसात या धुंद मनाची किती होतसे घाई !
या देहाचे ऊन जाहले वन्ही पेटे रानी
मनकुसुमांची फुले विखुरली हाक विझाली कानी
या देहाचे सांत्वन होते पावसात या बाई !
पावसात या धुंद मनाची किती होतसे घाई !
अंधाराच्या खिडक्यांमधुनी विजा घुसाव्या आता
अंगण ओटी मन गाभारे लख्ख होउ दे आता
अशा हरकती नितळ गोजिऱ्या पावसातल्या बाई !
पावसात या धुंद मनाची किती होतसे घाई !
सरसर येते अंगण भिजते रुजती नाजुक नाती
अल्लड यौवन भिरभिर फिरते हात देउनी हाती
रंग उधळते मधूमालती बांधावरती बाई !
पावसात या धुंद मनाची किती होतसे घाई !
