കരിമഷിയിട്ട കണ്ണുകൾ

സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലായിരുന്നു അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത്. അവളുടെ കരിമഷിയിട്ട കണ്ണുകളുടെ പ്രൊഫൈൽ പിക്ചറായിരുന്നു ആദ്യം ആകർഷിച്ചത്. അവളുടെ എഴുത്തുകളും നിലപാടുകളും ബഹുമാനം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അവളെ പരിചയപ്പെട്ടു ചാറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു. 

"നീ എന്തിനാ പഠിക്കുന്നത്?"

"ഞാൻ പ്ലസ് ടുവിനു പഠിക്കുകയാടാ". എന്നേക്കാൾ ചെറുതാണെങ്കിലും ആ ബഹുമാനമൊന്നും എനിക്കവൾ തന്നില്ല. 

"എവിടെയാ നിന്റെ നാട്? " ഞാൻ ചോദിച്ചു. 

"പൊന്നാനി... അറിയുമോ? "

"അറിയാലോ... മാമാങ്കം നടന്നത് അവിടെയല്ലേ? "

ഞാനെന്റെ പൊതുവിജ്ഞാനം പുറത്തെടുത്തു. 

"അതെ "

"ഇനി പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞു എന്താ പ്ലാൻ? "

"ഡിഗ്രിക്ക് പോണം... പിന്നെ ജോലി വാങ്ങണം "

അവളുടെ കരിമഷിയിട്ട കണ്ണുകളിൽ തിളങ്ങുന്നത് അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളാണെന്നു തോന്നിപ്പോയി. അവളുടെ കണ്ണുകളല്ലാതെ മുഖം ഒരിക്കലും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. മാസങ്ങൾ പിന്നെയും കടന്നു പോയി. അവളും മനസ്സിൽ നിന്നു മാഞ്ഞു പോയി. പിന്നീടൊരു സായംസന്ധ്യയിലാണ് ആ കരിമഷിക്കണ്ണുകൾ ഓർമ്മ വന്നത്. അവൾക്കു വീണ്ടും മെസ്സേജ് അയച്ചു. 

"എവിടെയാ? ഡിഗ്രി ക്ലാസ്സ്‌ ഒക്കെ തുടങ്ങിയോ?"

"മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞുള്ളു കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് "

"അതിനു നിനക്ക് പ്രായമായോ? "

"ബർത്ത് ഡേ കഴിഞ്ഞു ഉടനെ കല്യാണം നടത്തി "

"കൺഗ്രാറ്റ്സ്..... ഇപ്പൊ ക്ലാസിനു പോവുന്നില്ലേ?" 

തെല്ലൊരു അത്ഭുതത്തോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"പഠിപ്പൊക്കെ നിർത്തി.. ഇവിടെ വീട്ടിൽ ആർക്കും താല്പര്യമില്ല പെൺപിള്ളേർ പഠിക്കുന്നത്"

"ഭർത്താവിനോട് പറഞ്ഞു പഠിപ്പ് കണ്ടിന്യൂ ചെയ്യ്.... "

നമ്മളെക്കൊണ്ട് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റാതെയാകുമ്പോൾ എല്ലാവരും ചെയ്യുന്ന പോലെ ഞാനും ഉപദേശിച്ചു. 

"ഇവിടെ ആരും വിടില്ലടാ....വയസ്സായാൽ കെട്ടിക്കും...ഡിഗ്രിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്തതാ കല്യാണം ആയപ്പോ അതും നിർത്തി"

"നിന്റെ ഭർത്താവിനോട് പറയ് വിടാൻ..."

"എനിക്ക് പേടിയാടാ പറയാൻ "

"നിനക്ക് നല്ല മാർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നതല്ലേ അപ്പൊ വിടാതിരിക്കില്ല"

"ആൾക്ക് ജോലി ഗൾഫിലാ... ഞാനും ഉടനെ കഴിയുമ്പോ പോവും... പാസ്പോർട്ട്‌ ഒക്കെ സെറ്റ് ആയടാ..."

"അവിടെ പോയിട്ട് പഠിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞു കൂടെ?"

"പറഞ്ഞു നോക്കാം" അവൾ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ വീണ്ടും ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ കരിമഷിക്കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം മാഞ്ഞു പോയി നിർജീവമായതു പോലെ...