പുനർജ്ജന്മം

പ്രണയ തീമഴയുടെ 

നെഞ്ചുരുക്കം പോൽ 

കടലുരുകിപെയ്യുന്ന 

സങ്കടങ്ങൾ ........

അകപ്പൊരുളുടയുന്ന 

വിശുദ്ധിയുടെ മരണകിടക്കയിൽ 

ആത്മാവിന്റെ നിലവിളി ....

നിന്റെ പ്രണയപ്രാണനെ

കൊരുക്കുവാനൊരു  

പരകായഭ്രമരം.

അപ്പോൾ മരണഭയമൊഴിയും 

നിന്നെ ഞാനെന്റെ 

ജീവന്റെ ചിറകിലേറ്റിപ്പറക്കും...

 

പിന്നീടങ്ങു ദൂരെ .....

മരണ തീരങ്ങൾക്കപ്പുറ -

മാകാശ ചരിവിലെ- 

നനുത്ത താഴ്‌വരയിൽ 

പുനർജനിക്കാം …..

 

അപ്പോൾ നമുക്കിടയിലെ -

യതിരുകൾ ,പ്രണയ -

ചൂടിനാലുരുകിയൊലിച്ചു പോകും 

ഞാനൊരിളം പൈതലായ് 

നീയാകും, 

നീയൊരു, ശ്രുതി, താള 

ലയമായെന്നിലലിയും. 

 

വീണ്ടും, ഞാൻ 

മരണ തീരങ്ങൾക്കപ്പുറം 

നിത്യ ശോകമൂകതയിൽ

ജീവന്നറുതിയെ പുൽകുന്നു ...

 

നിനക്കായ് പുനർജനിക്കാൻ ...

പകലവൻ, മരിച്ചു 

സന്ധ്യയായ് പുനർജനിച്ചപോൽ 

വീണ്ടും , ജീവന്നറുതിയെ 

പുൽകുന്നു ഞാൻ ....