എൻ്റെ പൊന്മുത്ത്

എൻ്റെ മൗനസാഗരത്തിൻ          

ഏകാന്ത നീലിമയിൽ നിഴൽ വീശുമൊരായിരം ചിപ്പികൾക്കുള്ളിൽ

മണൽത്തരികളും മൽസ്യകന്യകയും താരാട്ടുന്നപൊന്മുത്താണു    

നീയെനിയ്ക്കന്നും ഇന്നും എന്നും ഓർമയിലെന്നോ

ഞാൻ കാത്തുവെച്ച കുപ്പിവളക്കിലുക്കവും കൊലുസിൻ്റെ

കൊഞ്ചലുമെല്ലാം കാലത്തിൻ്റെ തീരത്തലയടിച്ചെത്തുന്നു

ഇനിയുമൊരു ജന്മത്തിനീ സാഗരം സാക്ഷിയെങ്കിൽ തീരത്തു

ഞാനണയുമൊരു വെൺശംഖായ് അതിലൊരു ഇരമ്പലായ് നീയും