તું છોડ!

સ્વતંત્ર ગગન મળ્યું છે, ક્ષિતિજની ઘેલછા તું છોડ!

ઉડાન છે તારી પાંખમાં, પાલવની સોડ તો તું છોડ!

અંધકારમાં આશા છે, પરિવર્તિત પ્રકાશની;

સૂર્ય તારે દ્વારે ઊભો છે, આંખ ખોલી જાત મરોડ !

ઝળહળતાં તારલાંઓ પોકારે છે અનંતપારથી,

તારા સ્વનિર્મિત કારાગારનું, દ્વાર તો તું તોડ !

ધર્મયુદ્ધોની ફરિયાદમાં કેમ જીવે છે, ખંડિત થઈ ?

જો જીવે છે માનવતા તુજમાં, તો ધર્મને તું જોડ!

મંઝિલ તો એક મુકામ છે, ત્યારપછી પણ થોભવું નહીં;

જો રસ્તો મળ્યો જ છે, તો સાચી દિશામાં તું દોડ!

' માણેક ' તું કરે એમ નહીં, એ તો 'હરિ' કરે એ સહી ;

જો સમજાઈ ગયું છે,તો ખોટી વેદનાઓને તું છોડ!