તાપીના તીર તણી ગરવી ગુજરાતણ

તાપીના તીર તણી ગરવી ગુજરાતણ

દીઠી મેં દૂબળાની નારી

દીઠી ગુજરાતની દુલારી .... રે

આજ દીઠી એ દૂબળાની નારી.

પાતળિયા દેહ પરે પૂરી નવ ચૂંદડી,

કાયાની કાંબડી કાળી;

શ્રમનાં ગૌરવ કેરી ટશરો ટપકાવતી

લાલ લાલ લોચનિયાં વાળી :

સળગતા આભ હેઠ સબકારે ચાલતી,

દીઠી ગુજરાતની દુલારી

શોધી આપોજી મને એ રે સંઘેડિયો,

જેણે આ પૂતળી ઉતારી–દીઠી૦ ૧.

આષાઢી મેઘ અને થોડી શી વીજળી

લઈને બેઠેલ હશે બ્રહ્મા;

ભૂલકણા દેવ તમે પંખીડું વીસરી

ઘડી કેમ માનવની કન્યા !

પાંખોની જોડ એના હૈયામાં સંઘરી

સરજી તાપી તણી કુમારી,

ઊંડું ઊડું હીંડતી હલકે વિદ્યાધરી;

દીઠી ગુજરાતની દુલારી–દીઠી૦ ૨.

સુખિયાં શહેરી જનોનાં સરજાતાં ખોરડાં

શીતળ નાજુક ને સુંવાળાં;

દેશી પરદેશી ચાર પાંચ લાખ પ્રોણલાં

આવે તુજ આંગણે રૂપાળાં.

કડિયાની હાક પડે, હડીઓ ત્યાં કાઢતી

દીઠી મેં દૂબળાની નારી;

ધગધગતી માટીની સૂંડલીઓ સારતી

દીઠી ગુજરાતની દુલારી–દીઠી૦ ૩.

પ્હોરને બપોર એની બળબળતી દેહના

કરતી એ રોજ રોજ છુંદા;

ભાગ્યવંત બેનીઓનાં ભીંતડાંને કારણે

ખેંચે એ ધૂળ તણા લુંદાઃ

લાજી લાજીને મારી આાંખો મીંચાણી

દીઠી મેં દૂબળાની નારી;

કોણે કીધી ગુલામ–નારી રે

તને ગરવી ગુજરાતની દુલારી !–દીઠી૦ ૪.