સમુદ્ર કિનારે

સમુદ્ર કિનારે એક બાળક રમતો,

મોજું આવ્યું, ચપ્પલનું થયું વિનાશ,

બાળકે રેતી પર લખ્યું સંસારનું નિયમ,

“સમુદ્ર ચોર છે,” સમજ્યું એ ભાસ.

થોડું દૂર માછીમારો મહામંજૂરીથી,

પકડ્યો દરિયામાંથી મીઠાં માછલીઓ,

માછીમારો બોલ્યા, “એ સમુદ્ર જ છોકરી,

અમારો પાલનહાર, અમારું ખ્યાલો.”

એક માતા, દ્રષ્ટિ ભીતર, પુત્રને ગુમાવ્યો,

સમુદ્રમાં ડૂબીને, માર્યા ના હોય,

રેતી પર લખ્યું, “સમુદ્ર હિંસક છે,”

એક દુઃખના બાણે, લાગણી અમલ હોય.

એક ભાઈને મળ્યો છીપમાં એક મોતી,

લેતા લખ્યું “સમુદ્ર દાનવીર છે,”

હું મોજમાં છું, આ સુખમાં રહેવું,

દુઃખમાં પણ પ્રેમ, જીવનનો રણછોડ છે.

અને એક મોટું મોજું આવ્યું,

ભૂંસીને એ ચિત્રોનું કલા લઈ ગયું,

એ કહે છે, “ભાઈ, જે પણ છે, તેને રાખ,

અભિપ્રાય દરેકનો, સ્વભાવ ભિન્ન છે.”

આપણા માટે દરેકનો વિચાર અલગ,

પણ સમુદ્રની જેમ, ધીરજ રાખી મસ્તી,

જ્યાં જીવન એક રમતમાં ફેલાય છે,

દુખ અને સુખ વચ્ચે, આખરે છે જાતે યાત્રા.