છેલ્લી સલામ

'ભૂલ્યો રે ભૂલ્યો રે રાજા સત રે ગોપીચંદ,

પિયા ! પરદેશે ન જોના હો જી !

એ રે રોજ અમને નીંદરા ન આવે ને

મારે મન રાજ ન ભાવે હો જી –' એ ભજનનો.

સો સો રે સલામું મારાં ભાંડુડાને કે'જો રે,

ઝાઝેરા જુહાર જગને દેજો હો જી !

મળાયું ન તેને સૌને માફમાફ કે'જો ને

રુદિયામાં રાખી અમને રે'જો હો જી.

ટીપે ટીપે શોણિત મારાં તોળી તોળી આપું તો યે,

પૂરાં જેનાં પ્રાછત કદી યે જડશે ન જી,

એવા પાપદાવાનલમાં જલે છે જનેતા મારી,

દિલડાના ડુંગર સળગ્યા – ઠરશે ન જી!

– સો સો રે સલામું૦

કીધાં ખાખ ખાંડવ વનને પાંડુ તણા પુત્રે તે દી'

નિરદોષી નાગાં લાખો ભુંજાણાં હો જી,

આદુનાં નિવાસી એ તે આ રે આર્યભોમ કેરાં,

પૂર્વજ મારાને પાપે લુંટાણાં હો જી,

– સો સો રે સલામું૦

રધુપતિ રામ મારા રુદાનો વિસામો-એણે

ઋષિઓને વચને ખાધેલ ખોટ્યું હોજી,

પ્રભુનામ ભજતો એણે પારાધિ સંહારિયો રે

એનું ઘોર પાતક આજે ઊમટ્યું હો જી !

– સો સો રે સલામું૦

છેદ્યાં, બાળ્યાં, ગારદ કીધાં, પૃથવીનાં પેટમાં ને,

અસૂરો કહીને કાઢ્યાં વનવાસ જી;

જીવતાને કાજે જુદી નરકું બંધાવિયું ને

સદાનાં નરાધમ રાખ્યાં દાસીદાસ જી –

– સો સો રે સલામું૦

સમર્થોથી સત્તા સંતો, ધુતારાની ધૂતણબાજી,

કુડિયા ગુરુની કૈં કૈં કરામાત જી;

એની તો વણાવી ધીંગી ધરમધજાઓ ને

ભાંડુ કેરે રગતે રંગી ભલી ભાત જી

– સો સો રે સલામું૦

એવી એવી ઝડીઓ મારાં સહોદરો ઝીલતાં ને

ધરમ-ધજાને ક્યારે સિંચાણાં હો જી;

રુદામાં શમાવી સરવે રુદન–પિયાલા વાલાં

હરિ કેરા રથડા હેઠળ પિલાણાં હો જી.

– સો સો રે સલામું૦

રથના સારથિડા સુણજો સાધુ ને ગુંસાઈ સરવે !

‘કડાકા કરે છે રથની ધરીઓ હો જી,

જુઓ જુઓ જુગનો ભૈરવ ઊભો વાટ ખાળી આજે.

ભીતર નિહાળો, હરિ કર્યા પળિયો હો જી

– સો સો રે સલામું૦

જુગનો મહારાજા આજે મહાકાળ જાગિયો ને

ધરમ કેરાં ધારણ–કાંટા માંડે હો જી;

સતને ત્રાજવડે મારાં કલેજા ચડાવિયાં મેં,

શીશ તો નમાવ્યું શાસન–દંડે હો જી

– સો સો રે સલામુંo

હરિ કેરાં તેડાં અમને આવી છે વધામણી રે,

દલિતોને ઉત્સવ હાકલ પડી છે હો જી :

હસતાં મુખડાંની અમને વિદાયું દિયો રે વાલાં !

રખે કોઈ રોકે નયણાં રડીને હો જી !

– સો સો રે સલામું૦