வயதான மனிதன்

குப்பன் ஒரு மிகவும் வயதான மனிதன்.

கள்ளம் கபடம் அற்ற அவன் அவனது மனைவி இறந்து பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டன .

அவன் தனக்கு என்று எதுவுமே சேமித்து வைத்துக் கொள்ளவில்லை. எல்லாவற்றையும் தன் மகன் வசம் ஒப்படைத்து விட்டாள்.

எனவே மகனின் கையை ஏந்திப் பிடிக்க வேண்டியிருந்தது .

மகன் போட்டால் சோறு உண்டு .

அவன் போடாவிட்டால் பட்டினி .

இதுதான் நிலை.

குப்பன் நிலைமை மிகவும் மோசம்.

அவர் ஒரு கிராமத்தில் வசித்து வந்தார். அவரது தாயார் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே இறந்துவிடுகிறார். இவரது வயதான தந்தை குப்பன் வேலனுடன் வசித்து வந்தார். குப்பன் மிகவும் பலவீனமாக இருந்தார். அவனால் நன்றாக நடக்கக்கூட முடியவில்லை. அவர் மிகவும் பலவீனமாக இருந்தார். வேலன் அவருக்கு போதுமான உணவைக் கொடுக்கவில்லை என்பதே அதற்குக் காரணம். அவர் தனது தந்தைக்கு ஒரு சிறிய மண் தட்டு கொடுத்திருந்தார். தட்டில் ஒரு சிறிய அளவு அரிசி கூட அதிகமாக இருந்தது. வேலன் ஒரு மோசமான மனிதர். அவரும் குடிகாரன். பானங்களை எடுத்துக் கொண்ட பிறகு, அவர் தனது தந்தையை மோசமாக துஷ்பிரயோகம் செய்தார்.

தந்தைக்கு வயிறார கூட சோறு போட மாட்டான் .

தட்டில் ஒரு பருக்கை கூட அதிகமாக இருக்காது

வேலனுக்கு ஒரு மகன் இருந்தான். அவன் பெயர் முத்து. முத்துக்கு வெறும் பத்து வயது. அவர் ஒரு நல்ல பையன். அவர் தனது தாத்தாவை நேசித்தார். அவர் தனது தாத்தா மீது மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தார். அவர் தனது தந்தையின் அணுகுமுறையையும் தன்மையையும் விரும்பவில்லை, .

ஏனெனில் அவரது தந்தை தனது தாத்தாவைக் கொடூரமாக நடத்தினார்.

ஒரு நாள் குப்பன் தனது மகன் கொடுத்த மண் தட்டில் இருந்து தனது உணவை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். மண் தட்டு கீழே விழுந்தது. தட்டு துண்டுகளாக உடைந்தது. உணவும் தரையில் விழுந்தது. வேலன் அறையின் மறுமுனையில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தான். உடைந்த தட்டைப் பார்த்தார். அவர் தனது தந்தையின் மீது மிகுந்த கோபத்தில் இருந்தார், மேலும் தனது தந்தையை துஷ்பிரயோகம் செய்ய மிகவும் கடுமையான வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினார். வயதானவர் என்ன நடந்தது என்று உணர்ந்தார். அவர் செய்த தவறுக்கு வருந்தினார். வேலனின் வார்த்தைகள் அவரை மிகவும் ஆழமாக காயப்படுத்தின.

வேலனின் மகன் முத்து இதைப் பார்த்தான்.

அவன் தனது தந்தையை விரும்பவில்லை. அவரது தந்தை தனது தாத்தாவிடம் மோசமாக நடந்து கொண்டார். அவர் தனது தந்தைக்கு எதிராக பேச பயந்தா ன். அவர் தனது தாத்தாவைப் பற்றி வருத்தப்பட்டான். ஆனால் அவர் தனது தாத்தாவுக்கு ஆதரவாக நிற்க சக்திவாய்ந்தவராக இருக்கவில்லை.

அடுத்த நாள் முத்து தனது தந்தையின் சில தச்சு கருவிகள் மற்றும் ஒரு மரக்கட்டை எடுத்துக்கொண்டார். அவர் ஒரு மரத் தகடு செய்ய கருவிகளுடன் பணியாற்றினார். அவன் வேலை செய்வதை அவன் தந்தை பார்த்தான்.

நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள், முத்து? என்று கேட்டார்.

நான் ஒரு மரத் தகடு செய்கிறேன்!என்று முத்து பதிலளித்தார்.

ஒரு மரத் தட்டு! எதற்காக? என்று அவரது தந்தை கேட்டார்.

நான் அதை உங்களுக்காக உருவாக்குகிறேன், அப்பா. நீங்கள் வயதாகும்போது, ​​என் தாத்தாவைப் போல, உங்களுக்கு உணவுக்கு ஒரு தட்டு தேவைப்படும்.

மண்ணால் தயாரிக்கப்பட்ட ஒரு தட்டு மிக எளிதாக உடைகிறது.

மண்ணால் செய்யப்பட்ட மண் தட்டு என்றால் அது எளிதில் உடையலாம்.

நான் உன்னை கடுமையாக திட்டலாம்.

 

எனவே, நான் உங்களுக்கு ஒரு மரத் தகடு கொடுக்க விரும்புகிறேன். அது அவ்வளவு எளிதில் உடைந்து போகாமல் போகலாம்.

இதைக் கேட்டு தச்சன் அதிர்ச்சியடைந்தான். இப்போதுதான் அவர் தனது தவறை உணர்ந்தார். அவரது தந்தை வேலனிடம் கருணை காட்டினார், அவர் வேலனை நன்றாக கவனித்து வந்தார். இப்போது, ​​அவர் வயதாகிவிட்டார். வேலன் தனது தந்தைக்கு கடுமையாக சிகிச்சை அளித்து வந்தார். வேலன் இப்போது தனது சொந்த நடத்தை பற்றி மிகவும் சோகமாக இருந்தார். அவர் தனது தவறுகளை உணர்ந்தார். பின்னர் அவர் வேறு நபராக ஆனார்.

அன்றிலிருந்து, வேலன் தனது தந்தையை மிகுந்த மரியாதையுடன் நடத்தினார். குடிப்பழக்கத்தையும் கைவிட்டார். வேலன் தனது சொந்த மகனிடமிருந்து ஒரு பாடம் கற்றுக்கொண்டார்.

நீங்கள் குழந்தையாக இருந்தபோது உங்களது தாய் தந்தை உங்களை எவ்வளவு சீரும் சிறப்புமாக கவனித்திருப்பார்கள்.

நீங்கள் செய்த தவறுகளையெல்லாம் மன்னித்து அதை தனது அன்பால் அரவணைத்து உங்களுக்கு எவ்வளவு ஆறுதல் சொல்லி இருப்பார்கள். உங்கள் தப்பை தட்டிக் கேட்டு தண்டிப்பார்கள் இல்லை .

அன்பாக ஆதரிப்பார்கள்.

அதுபோலவே நீங்களும் உங்கள் வயதான தாய் தகப்பனை அன்புடன் அரவணைத்து அவர்கள் செய்யும் தவறுகளை விட்டுக்கொடுத்து அன்பினால் அழைத்துச் செல்லுங்கள் .அது தான் உங்களுக்கு ஆசிர்வாதம் .அதுதான் உங்களுக்கு புண்ணியம்.

நீங்கள் எல்லா நேரங்களிலும் உங்கள் பெற்றோரை மதிக்க வேண்டும். அது உங்கள் கடமை. அது அவர்களின் ஆசீர்வாதங்களை உங்களுக்குக் கொண்டுவருகிறது.