ବନ୍ଦନୀୟା ବାନ୍ଧବୀ

ବନ୍ଧୁ କହିବି ନା ବାନ୍ଧବୀ

ତୁମେ ତ ମୋପାଇଁ ବନ୍ଦନୀୟା ନାରୀ

ସୀତା ନା ତୁମେ ମୋ ଜାହ୍ନବୀ ॥

ବନ୍ଧୁ ଶବ୍ଦ ବୁଝିନଥିଲି ଜୀବନେ

ତୁମଠୁ ଯେତିକି ଶିଖିଲି

ଦୁଃଖନଦୀ କୋଳେ ପହଁରିଲାବେଳେ

ତୁମ ସାହାରା ଯେ ପାଇଲି ॥

ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଯେବେ କଲେ ମତେ ସର୍ବେ

ଶ୍ଵାସରୁଦ୍ଧ ମୁହିଁ ହୋଇଲି

ସେତିକିବେଳେ ଯେ ତୁମ ଆଶ୍ୱାସନା ଭରା

କସ୍ତା ପଣତଟି ପାଇଲି ॥

ତୁମେ ତ ବୁଝିଲ ନିଷ୍ପାପ ମନକୁ

ବୁଝିଲ ବେଦନା ମୋର

ସେଥିପାଇଁ ମୋର ଆଖି ଖୋଜୁଥିଲା

ସମ୍ବେଦନା ତୁମ ଆଉ ଖୋଜୁଥିଲା ତୁମ କୋଳ ॥

କହୁଥିଲ ମତେ ରହିବ ସାଥିରେ ବନ୍ଧୁ ପରି ସବୁଦିନ

ସେଇ କଥା ପଦେ ଶିଖାଇଲା ମତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ କିଛିଦିନ ॥

ଦେବୀ ପରି ଆସି ସିଞ୍ଚନ କରିଲ ମୋ ଉପରେ ଗଙ୍ଗା ଜଳ

ସେଇ ଜଳେ ଆଜି ପାଇଲି ଜୀବନ ଆତ୍ମା ମୋ ହେଲା ଶୀତଳ ॥

ବାନ୍ଧବୀ ଗୋ ତୁମେ ଯିବନାହିଁ କେବେ

ଅଧୁରା ହୋଇବ ପ୍ରାଣ ତୁମ ବିନା

ତୁମକୁ ଝୁରିବି , ଜୀବନ ହାରିବି

ଛାଡ଼ିଯିବ ତୁମେ ଯେବେ ॥

ରୋଜା ପଣ୍ଡା

ପୂର୍ଣ୍ଣାନନ୍ଦ ଭବନ ,ନେତାଜୀ ନଗର, ମଧୁପାଟଣା