ଅନୁନୟ

କବି ସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ବରିବ ବରବରନୀ

ନ ଥିଲି ସପନେ ଜାଣି

ହୃଦୟ-ମନ୍ଦିର-ରାଣି !

ତୁମରି ନୂପୁର ଧ୍ୱନି

ବାଜୁଅଛି ରୁଣୁଝୁଣୁ

ପାସୋର ନଯାଏ ମନୁ ;

ଫୁଲ ଶର ଫୁଲ ଧନୁ

ଯୋଖି ବିନ୍ଧଇ ଅତନୁ ।

ଭବ ପ୍ରୀତି-ପାରାବାରେ

ବାହି ତରୀ ମଝି-ଧାରେ

ଗାଇବି ଗୀତ ସଧୀରେ

ନାଆ ଯିବ ଧୀରେ ଧୀରେ

ମାଗେ ଧରି ଭିକ୍ଷା-ଥାଳା

ଯୁଗ ଯୁଗ ନବବାଳା !

ସରାଗେ ଖେଳିବି ଖେଳା

ଭସାଇ ଯୌବନ-ଭେଳା ।

ଢାଳିଛ ପ୍ରାଣ ଏକରେ

ଢାଳିବ ନାହିଁ କାହାରେ ।

ଜାଳିଛ ଦୀପ ମନ୍ଦିରେ

ଜାଳିବ ନାହିଁ ଅନ୍ୟରେ ।

ଜିଣିଛ ରତି-ରଣରେ

ଯଦ୍ୟପି ପଳାୟନରେ

ତବ ପ୍ରଣୟ-ବନ୍ଦୀରେ

ବିନ୍ଧିବ ମଦନ-ଶରେ ।