ତୁମେ ପଠେଇଥିବା ବର୍ଷା

 

ତୁମ ମାନଚିତ୍ର ଡେଇଁ 

ମୋ ଦିଗବଳୟରେ 

ଉଭା ହୁଏ ବର୍ଷା

ସାଙ୍ଗରେ ଥାଏ ବିଜୁଳି 

ହା-ହତାଶା ପବନ 

ସବୁ ଯେମିତି ପଠେଇଚ ତୁମେ

ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ

ମୋ ଭଲପାଇବାର ।

ମୋ ବର୍ଷା ପବନ ସବୁ ଜକେଇଯାନ୍ତି 

ଲୁଚିଯାଆନ୍ତି ମୋ ଆଖି କୋଣରେ

ଧମନୀ ଭିତରେ

ତୁମ ବର୍ଷା ଗଲା ପରେ ପରେ

ବରଷିବା ପାଇଁ ।

ତୁମ ବର୍ଷାର ଗୋଟିଏ ଜିଦ୍ଦି 

ବରଷିବ ମୋ ଦେହ କ୍ଷତରେ 

ଆବରଣକୁ ଧୋଇନେଇ 

ରକ୍ତାକ୍ତ କରିବ ମୋ ସ୍ମୃତି ମାନଙ୍କୁ 

ଜୀବନ୍ତ କରିବ କେବେଠୁ 

ଭୁଲିଯାଇଥିବା ସ୍ମୃତି ସବୁକୁ ।

ସେଲ୍ ଫି ଟିଏ ନବ ବିଜୁଳିର 

ମୋ ଅସହାୟତାର ଏକଲା ପଣର 

ଗୁମୁରି ଉଠୁଥିବା ଅନ୍ତର ଆତ୍ମାର ।

ତୁମ ବର୍ଷା 

ପବନ ସବୁକୁ ଛିଡିଦିଏ 

ହୃଦୟରେ ଜଳୁଥିବା ନିଆଁକୁ 

ଆହୁରି ଜାଳିବା ପାଇଁ

ରାତିଦିନ ସବୁ ମୋର ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜଳୁଥାଏ 

ହଁ ବର୍ଷାରେ ବି ଜଳୁଥାଏ 

ବୈଶାଖ ନଥାଇ ।

ତୁମ ପ୍ରତିଶୋଧ ବର୍ଷାରେ 

ମୁଁ ଗଛରୁ ଝରି ପଡୁଥିବା ପତ୍ରଟିଏ

କେବେ କେବେ ଝଡ଼ି ବତାସ 

ସମ୍ମୁଖୀନ ଗଛ ଭଳି 

ଗୋଟିଏ ଦିଗକୁ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ 

ଚରିତ୍ର ଇଚ୍ଛା କାମନା ସବୁକୁ 

ସଜାଡ଼ୁ ସଜାଡ଼ୁ 

ଆଉ ଗୋଟେ ବତାସ ଆସି ଉପସ୍ଥିତ ।

ଆରେ

କେବେ ଯଦି ବର୍ଷିବାର ଅଛି 

ବରଷେ ନା ସେଠି

ଯିଏ କ୍ଷତ ଭରିଥିଲା ଅତୀତରେ 

ଦେହ ଓ ମନରେ 

ଏ ବର୍ଷା ବିଜୁଳିର ସେଲ୍ ଫି 

ହା - ହତାଶା ପବନ 

ଖାଲି କ'ଣ ମୋ ପାଇଁ ।

କଙ୍କାଳର କୋହ ହୃଦୟର ମୋହ 

ହାତ ଧରି ଚାଲନ୍ତି ବୋଲି 

କ' ଣ ନିର୍ବାଣ ନାହିଁ ।

ଏଠି ନିର୍ବାଣ ମୋକ୍ଷ ଖାଲି କାଳ୍ପନିକ 

ଜୀବନ ତ ଷଡ଼ରିପୁ ଶୃଙ୍ଖଳରେ ବନ୍ଦୀ 

ବାସ୍ତବରେ ଛ' ଖଣ୍ଡ କାଠ ହୁଳାଏ ନିଆଁ 

ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ହିଁ ଶେଷ ଉପଲବ୍ଧି ।