ସମୟ ର ଗୀତ

ସବୁ ଦିନେ ଥିବ କି

ସୁନା ଲତିକାର ଦାଉ ଦାଉ ଦିହ

ସବୁ ଦିନେ ଭାଂଗୁ ଥିବ କି ଯଉବନର ସୁଅ

କେତେ କାଳ ରହି ଥିବ

ତମର ଏ ଦେହେ ବସନ୍ତର ସ୍ପର୍ଶ !

ତମ ଆଖିର ନୀଳ ଆକାଶେ

ଦିନେ ଝଡ଼ ଆସିବ

ପାଚିଲା ଡାଳିମ୍ବ ଭଳି ଫାଟି ଯିବ

ତମ ନମନୀୟ ତନୁର କମନୀୟତା ।

ଦେହର ନଈ ଶୁଖି ଯିବ

ସମୟର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷ୍ମରେ

ଓଠ ରୁ ଝରି ଯିବ ଲାଲିମାର

ଗୋଲାପ ପାଖୁଡ଼ା ।

ଋତୁପୁର୍ବା ! କେତେ କାଳ ବହୁ ଥିବ

ତମ କଳା ଭଉଁରୀ କେଶର ଝରଣା !

ତମ ମୁହଁ ଜହ୍ନରେ

ଘୋଟି ଆସିବ ଅମାବାସ୍ୟା ॥