ସମ୍ଭାର

ଆଖି ବୁଜିବାର ଠିକ ପରେ ପରେ

ଭାବନାର ସମ୍ଭାର ଆସୁଛି,

ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସଜେଇ ହୋଇ

ଚାହୁଁଛନ୍ତି ନିଜ ନିଜକୁ,

କୌତୁହଳର ହସଟିକେ ବାଣ୍ଟିକୁଣ୍ଟି

ଚାଲୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କର ଗନ୍ତବ୍ୟ ପଥକୁ l

ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ଜାବୁଡି ଧରିବି ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ,

ସାଇତି ରଖିବି ପ୍ରତି ଇଲାକାକୁ,

ମନର ଭୂମିକମ୍ଫେ ସମ୍ଭାଳି ଧରିବି

ଭୁଶୁଡି ପଡୁଥିବା ବିରାଟ ଭାବକୁ l

ଅଚାନକ କାହିଁକି, ସମୟର ଗ୍ଲାନି ଓ

ବୟସର ଅତିରିକ୍ତ ଝିନଝଟ

ଯେମିତି ବିଜୁଳିର ଚକମକ

ଆଲୋକ ପରି ସାମନାରେ ବସେ l

ମନ ବିଚଳିତ ହୋଇ ଉଠେ ଓ

ଆଖି ଦୁଇର ଶେଷ ଚେଷ୍ଟା ଯାଏ

ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଚାପି ରଖିବାର

ସକ୍ଷମତା ବି ହାର ମାନିଯାଏ l

ଏବେ, ଆଖି ଖୋଲିଲେ କାହାର ଏକ

ଭୟଙ୍କର ଚିତ୍ରଣ ଯେମିତି ଡରାଇ ଦେଉଛି

ପ୍ରସ୍ତରୀଥିବା ଦୁଇ ଓଠକୁ,

ହାଲକା ଭଉଁରୀ ଖେଳିଥିବା ସେ ଗାଲକୁ,

ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଜାକି ଜୁକି ଚାହୁଁଛି,

ସାମ୍ନାରେ ବସିଥିବା ବର୍ତମାନକୁ l

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବି ମନ ଭରୁନି,

ତାକୁ ବିଞ୍ଚିବାକୁ ଜୀବନ ରାସ୍ତାରେ,

ହାତ ଥରିଉଠୁଛି, ଇଚ୍ଛା ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଛି

ଅସ୍ଥିରତା ଭିତରେ ଫୁଟିଥିବା ଆଶାଟା

ଧିରେ ଧିରେ ମଉଳି ପଡୁଛି l

ପୁଣି ଆସୁଛି ତ ସେ ଭାବନା ସମ୍ଭାର

ପଡିଉଠି ନିଜକୁ ଝାଡୁଝୁଡି,

ଖଣ୍ଡିଆ ଘା' କୁ ଅଣଦେଖା କରି

ଆସିଥିବା ସ୍ବପ୍ନରେ ଭାସୁଛି,

ଧରିଥିବା ପଣତକୁ ଛାଡି

ଦୁରାନ୍ତର ଆକାଶକୁ ମୁଣ୍ଡଟେକୁଛି,

ସପ୍ତରଙ୍ଗରେ ବୁଲିଥିବା

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁକୁ ହାତ ବାଢୁଛି l

ବିଭୋରୀତ ମନରେ ଶୂନଶାନ ଏକ

ଜଟିଳତା ଭରି ଏକା ଏକା ଖୁବ ଭାବୁଛି,

ଆଖି ବୁଝିବାର ଠିକ ପରେ ପରେ

ଭାବନାର ସମ୍ଭାର ଆସୁଛି l

ବେସ, କିଛି କହୁଛି

କହିବାର ଶକ୍ତିକୁ ଛଡାଇ ନେଇ

କେବେ କେବେ ପୁଛୁଛି l।