ଶ୍ରାବଣ ମାସ

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ଶ୍ରାବଣ ମାସ,

ଯୁଆଡେ ଚାହିଁଲେ ସାଗୁଆ ଦୃଶ୍ୟ ।

ଆକାଶରେ ଘନ କଳା ବାଦଲ,

ବିଜୁଳି ତହିଁରେ ରଚଇ ଖେଳ ।

ଚାରିଆଡେ ଗଛ ଧାଡିକିଧାଡି,

ପିନ୍ଧିଛିକି ଧରା ସାଗୁଆ ଶାଢୀ ।

ଯୁଇ,ଯାଇ,ଚମ୍ପା,ଟଗର ଫୁଟି,

ସାଗୁଆଶାଢୀରେ ଉଠେ ଉକୁଟି ।

ହରଗଉରାକୁ ଈଶ୍ୱରଜଟା,

ଲାଗିଛିକି ସତେ ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ।

କେବେଝରଝର କେବେ ଟୁପୁରୁ,

ପାଣି ଝରି ଆସୁଥାଏ ଉପୁରୁ ।

କାଗଜଡଙ୍ଗାକୁ ଧରି ହାତରେ,

କୁନାଯାଏ ଭସାଇବ ପାଣିରେ ।

ଓଳିପାଣି ପଡି ଉଠେ ଫୋଟକା,

ଭାସିଯାଉଛିକି ସତେ ମୁକୁତା ।

ନଈନାଳ ବିଲ ପାଣିରେ ଭରା,

ସବୁଜ ପଡିଆ ଆହା କି ତୋରା ।

ଘାସପଡିଆରେ ସାଧବପୋକ,

ନୀଳଗାଲିଚାରେ ନାଲିଆ ଛିଟ ।

ଥିରିଥିରି ଚାଲେ ସାଧବବୋହୂ,

ଚାଲିରୁ ତାରକି ଝରଇ ମହୁ ।

ସାରୁଗଛ ମୂଳେ ବେଙ୍ଗୁଲି ନାନୀ,

ବେଦିକୁ ଯିବାକୁ ସଜାଡେ କାନି ।

ବେଙ୍ଗତ ବିଜୁଳି ରୋଷଣୀ ଜାଳି,

ବରଯାତ୍ରୀ ଧରି ଆସୁଛି ମାଡି ।

ଆକାଶରେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଉଜଳି,

କୁଆଁରୀ ଲାଜକୁ ଯାଏସେ ବଳି ।

ରିମ୍ ଝିମ୍ ଶୁଭେ ବରଷା ସୁର,

ପ୍ରିୟାପାଦେ ଅବା ବାଜେ ନୁପୂର ।

ଭାରିମିଠା ସେତ ଶ୍ରାବଣ ଛୁଆଁ,

ବିରହୀମନରେ ଜାଳେସେ ନିଆଁ ।

ସବୁଜକ୍ଷେତରେ ପବନ ଦୋଳି,

ସବୁଜଢେଉକି ପଡେ ଉଛୁଳି ।

ରୁଆ ବେଉଷଣ କୃଷକକରେ,

କ୍ଷେତରେ ବେସୁରା ଗୀତ ଲହରେ ।

ଆହାକି ସୁନ୍ଦର ଶ୍ରାବଣ ମାସ,

ଉଷରଜମିରେ ଫଳାଏ ଶସ୍ୟ ।

ବରଷା ପଡଇ ଟପରଟପ,

ବାଟଘାଟ ହୁଏ ଚପରଚପ ।

ବାରିଆଡେ ଜହ୍ନିକାକୁଡିଲତା,

କଖାରୁ ଚାଳରେ ଟେକିଛିମଥା ।

ଦୁଇକୂଳ ଲଙ୍ଘି ବହୁଛି ନଈ,

ଖାଲଖମା,କ୍ଷେତ,ପଡିଆ ଡେଇଁ ।

କ୍ଷେତବାଡି ବୁଡି ମାଡିଲେ ବନ୍ୟା,

ଆଖିଓଦାକରେ କୃଷକକନ୍ୟା ।

ଶ୍ରବଣଟା ଲାଗେ ଭାରି ବଢିଆ,

ପାଖେଥାଏ ଯଦି ମୁଢିନଡିଆ ।

ଜମିଗଲେ ଲୁଡୁ,ତାସ୍ ଆସର,

ଶ୍ରାବଣମାସର ବଢେ ଆଦର ।

ଶ୍ରାବଣ ଆସିଛି ରାକ୍ଷୀକୁ ଧରି,

ଭାଇଭଉଣୀର ସେନେହ ଡୋରି ।

ଝୁଲଣଦୋଳାରେ କଳାକହ୍ନେଇ,

ରାଧିକାରାଣୀକୁ ସାଥୀରେନେଇ ।

ଶିବଙ୍କର ଅତି ପ୍ରିୟ ଏ ମାସ,

ସୋମବାରେ ଜଳ ଢାଳଇ ଭକ୍ତ ।

ଶ୍ରାବଣ ଆସିଲେ ଆସଇ ଘନ,

ଜୀବଜଗତକୁ ଦିଏ ଜୀବନ ।

ଜୀବଜଗତର ମଙ୍ଗଳପାଇଁ,

ଶ୍ରାବଣ ଧରାକୁ ଆସେ ଓହ୍ଲାଇ ।

ସବୁରିମନରେ ଆନନ୍ଦ ଭରି,

ଶ୍ରାବଣ ଧରାରୁ ଯାଏ ବାହୁଡି ।