ରାକ୍ଷୀ ଟିଏ ଜଗା କୁ

ଭାବର ସୁତାରେ ଲୁହ ବିନ୍ଦୁ ମୋତି

  ମିଶାଇ ଗୁନ୍ଥିଛି ରାକ୍ଷୀ

ଗୁନ୍ଥିବା ପାଇଁକି ବିତେ ସାରା ରାତି

  ଶ୍ରାବଣ ରହିଛି ସାକ୍ଷୀ ୧ା

ଅନ୍ତରର ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧାର କୁସୁମେ

   ରାକ୍ଷୀ ମୋ ଉଠୁଛି ହସି

କଦମ୍ବ କୁସୁମ ମହକ ଆଘ୍ରାଣେ

  ଫୁଲ କରିବୁନି ବାସି ୨ା

ହ୍ରୁଦୟକୁ କରି ବନ୍ଦାପନା ଥାଳି

   ଆୟୁଷ ଦିପାଳୀ ଜାଳି

ନିଶ୍ବାସର ତେଲ ଦେଇଅଛି ଢାଳି

  ତୋତେ ବନ୍ଦାଇବି ବୋଲି ୩ା

ମନର ବିମାନେ ,ତୋ ଛନ୍ଦା ଚରଣେ

   ରାକ୍ଷୀ ମୋ ଦେଲି ପଠାଇ

ଫିଙ୍ଗି ଦେବୁ ନାହିଁ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର କୋଣେ 

  ଶୁଭଦ୍ରାଙ୍କ ରାକ୍ଷୀ ପାଇ ୪ା

ଭକତିର ସଂଜ୍ଞା ଜଣାନାହିଁ ମୋତେ

   ଆହେ ପ୍ରଭୂ ଚଉବାହା

ଭାଇଟିଏ ହୋଇ ବିପଦେ,ଆପଦେ

  ହେଉଥିବୁ ଟିକେ ସାହା ୫I