ମରୁଝର

ଏ ମନର ମରୁଭୂମିପରେ 

ଅଚାନକ ପାଇଥିଲି 

ମରୁଝର ଟିଏ,

ଯା ସ୍ପର୍ଶରେ ଲିଭିଥିଲା 

ଦୁଃଖର ବାଲିଝଡ଼

ତୋଳିଥିଲା ଆଶାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଛାଇଥିଲା

ବସନ୍ତର ଛିଟା ।

ସ୍ୱପ୍ନର ତୀରେ-

ଗଢିଥିଲି ବାଲିଘର 

ତନୁରେ ମନରେ ଶୀତଳତାର ସ୍ପର୍ଶ

ହୃଦୟେ ଅନେକ କମ୍ପନ

ଆଶାର ଆଲୋକ ଜଳୁଥିଲା 

ଯେମିତିକି ଦିଗହଜା ନାବିକର 

ବତୀଘର ମିଳିଯିବା ପରି । 

ସେ ମରୁଝରେ ପାଇଥିଲି 

ପ୍ରତିଶ୍ରୃତିର ମୋହର 

ଆଉ ସବୁଜ ସ୍ୱାକ୍ଷର

ଯାହା ଥିଲା ମୋ ଏକାନ୍ତ ନିଜସ୍ୱ 

ଏକାନ୍ତ ନିଜସ୍ୱ ।