ମିଳନ

ପ୍ରଣୟ ଏମିତି ପୁଣ୍ଯମୟ କ୍ଷିତି 

ନାହିଁ ତା'ପ୍ରଗତି,ବୃତ୍ତି

ତ୍ଯାଗ,ବଳିଦାନ,ବିରହ,ଯନ୍ତ୍ରଣା 

ଇତିରୁ ତା'ର ଉତ୍ପତି ।

ଭଲ ପାଇବାର ନନ୍ଦନ କାନନେ 

ସ୍ମୃତିର ପାଖୁଡା ମେଲେ 

ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପ୍ରେମ ସଦ୍ଯ ପାରିଜାତ 

ମିଳନ ଦୋଳିରେ ଝୁଲେ ।

ପ୍ରେମରଛିଟାରେ ଦେହେ ଶିହରଣ 

ମନ ହୁଏ ଅମାନିଆ 

ସବୁ ଋତୁ ଲାଗେ ରଙ୍ଗୀନ ଫଗୁଣ 

ମନ ଖୋଜେ ସାଥୀ ଛୁଆଁ ।

ବୟସରେ ଡେଣା ଲାଗିଗଲା ପରେ 

ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀ ଆନମନା 

ଦୂର ଦିଗନ୍ତକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଉଡେ 

ବାଧା ବନ୍ଧନ ମାନେନା ।

ଅନ୍ତର ଗଗନ ବିଶାଳ ବକ୍ଷରେ 

ହେଉ ପଛେ ବାଟବଣା

ଖାତିର ନକରି ଘାତ, ପ୍ରତିଘାତେ 

ହଜାଏ ନିଜ ଠିକଣା ।

ଆବେଗ ନଦୀରେ ପ୍ରୀତିର ଜୁଆର 

ସୁନାମୀର ରୂପ ନେଇ 

ଉଚ୍ଛୁଳା ଯୌବନ ଖୋଜେ ଆସ୍ବାଦନ 

ତରଙ୍ଗେ ପ୍ରମତ୍ତ ହୋଇ ।

ପ୍ରଣୟ ମଳୟ ବାଜିଲେ ଦେହରେ 

ମଧୁମୟ ଲାଗେ ଧରା 

ପ୍ରେମ କୃଷ୍ଣଚୁଡାଜୀବନକୁ କରେ 

ଲାଲିମାରେ ସ୍ବପ୍ନ ଭରା ।

ପୁଣ୍ଯ ନଦୀ ତୀରେ ପାପର ପସରା 

ଛଳନାର ରୂପ ନେଇ 

ହୃଦେ ଧରି ଗ୍ଳାନି ମନ କରେ ତୁନି 

କଳଙ୍କ କାଳିମା ବୋହି ।

ହସ ଝରା କାନ୍ଦ ଭଲ ଆଉ ମନ୍ଦ 

ନାହିଁ ସେଠି ରାତି, ଦିନ 

ଦୂର ତାଳ ବଣେ ବାୟାର ଝୁଲଣେ 

ସୁଖ ,ଦୁଃଖ ତ ସମାନ ।

ଉତ୍ସର୍ଗରଧାରା ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ପରା 

କଳ୍ପନାର ସମ୍ମୋହନ 

ଧାରାଶ୍ରୀ ଶ୍ରାବଣ ଲାଗଇ ଫଗୁଣ 

ସିକ୍ତ କରେ ତନୁମନ ।

ମିଳନର ଗୀତି ଆତ୍ମା କରେ ତୃପ୍ତି

ଲୋଡଇ ସାଥୀ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ 

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ସୁରର ମୂର୍ଚ୍ଛନା 

ପ୍ରାଣକୁ କରଇ ମୁଗ୍ଧ ।

ପ୍ରୀତି,ପ୍ରେମ ଡୋର ପବିତ୍ର ପାପର 

ଅନାମିକା ପରିଭାଷା 

ମୃଗତୃଷ୍ଣା ପରି ଅଦୃଶ୍ୟ ହୁଅଇ 

ବଢାଇ କାମନା ତୃଷା ।

ଅତୃପ୍ତ ଦହନ ନୈସର୍ଗିକ ପ୍ରେମ 

ଅଭିଳାଷିତ ସରମ 

ସତ୍ୟ ମଶାଣିରେ ଚିର ଉଜ୍ଜୀବିତ 

ଅବିସ୍ମରଣୀୟ କାମ୍ଯ ।

ପ୍ରେମ ଏମିତିକା ପବିତ୍ର ପାପଟି 

ସେଠି ଥାଏ ବଳିଦାନ 

ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ତା'ର ଅବଶୋଷ ହୋଇ 

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ହୁଏ ଲୀନ ।