ମା ଓ ମମତା

ମାଆଟି ମୋରକେଡେ ନିଜର,

ତା'ପରିନାହିଁକେହି,

ତାଠହାରିକୋଳ ସରଗ ମୋର,

ତା' ସରିକିଛିନାହିଁ ।

ଅଝଟହୋଇ ଯେବେକା,

ଭୂଇଁରେ ଯାଏଗଡି,

କାନିପଣତେ ମୋ' ଧୂଳିଝାଡି,

ବୁକୁରେ ଧରେ ଜାବୁଡି ।

ଖୁଆଏମୋତେ, ଆଦରେ କେତେ,

ସର ଲବଣୀ ଯେତେ,

ଗଲେ ମୁଁ ଋଷି ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି,

କରେଯେ ଗେଲକେତେ ।

କେତେକଣ୍ଢେଇ, ମୁଣ୍ଡହଲାଇ,

ମୋ' ପାଖେନାଚୁଥାନ୍ତି,

ମୂଷି ଓ ପୂଷି,ବାଘବିଲେଇ,

ତା' ସାଥେ ହନୁ ବୁଢାଟି ।

ରୋଗରେଯେବେ ,ପଡେମୁଁ କେବେ,

ମାଆ' ମୋକାନ୍ଦି ଗଡେ,

ଭୋକରେ ରହି ରାତି ନ,ଶୋଇ,

କେତେ ଠାକୁର ଡାକେ ।

ସଞ୍ଜପହରେ ଜହ୍ନ ଉଇଁଲେ ,

ଡାକେମାଆ, ହାତଠାରି ,

ଆ ଶୋଇବୁ ମୋ ପୁଅକୋଳେ,

ଦେବି ମୁଁପିଠାକ୍ଷିରି ।

ମାଆ,ମୋହର ପ୍ରଥମଗୁରୁ,

ଶିଖାଏ ଭଲକଥା,

ଭଲମଣିଷ,ହେବୁମୋଧନ!,

ଟେକ ରଖିବୁ ସଦା ।

ମାଆପାଦରେ ନୁଆଇଁ ମଥା,

କୋଟିପ୍ରଣତି ଢାଳେ,

ମାନିବି ତା'ର ସକଳବୋଲ,

ଏ, ଜୀବଥିବା ଯାଏ ।